Πώς οι κυβερνητικές "οικολογικές ανησυχίες" θα εκτινάξουν τα τέλη κυκλοφορίας

Η αγορά αυτοκινήτου κατόρθωσε μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα της κρίσης να σταθεί στα πόδια της και επί δύο συναπτά έτη να δει θετικό πρόσημο στις πωλήσεις. Λίγο πριν, βεβαίως -και μέχρι να ορθοποδήσει- πολύ αίμα έχει χυθεί, με χιλιάδες εργαζομένους στην ανεργία, αλλά και επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο.

Και ενώ η χρονιά ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, κόντρα στο ασταθές πολιτικό περιβάλλον, απ' ό,τι φαίνεται αυτή η πορεία δεν αρέσει σε κάποιους, κρίνοντας από την επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζουν συνολικά το αυτοκίνητο. Δεν χρειάζεται να είσαι αναλυτής της αγοράς για να αντιληφθείς τον λόγο που ο ανοδικός ρυθμός πωλήσεων και παραγγελιοληψιών έχει ανακοπεί, με τους επίδοξους αγοραστές ΙΧ να το αναβάλλουν για τον... Σεπτέμβριο -και βλέπουμε- όταν και εάν ξεκαθαρίσει τις προθέσεις της η κυβέρνηση.

Είναι προφανές, αλλά και παράδοξο, πως το θέμα «φορολογία αυτοκινήτου» στην Ελλάδα έχει τα χαρακτηριστικά της κινούμενης άμμου. Κυριολεκτικά δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Αγοράζεις «μεγάλο» αυτοκίνητο για να επωφεληθείς της μείωσης του Τέλους Ταξινόμησης και η... επόμενη κυβέρνηση σε περιμένει στη γωνία. Και εκεί που έβαλες μυαλό και επέλεξες ένα αυτοκίνητο με μικρό κινητήρα για να πληρώνεις χαμηλά τέλη κυκλοφορίας ή ένα ντίζελ για να κινείσαι πιο οικονομικά, έρχεται η νέα κυβέρνηση και με επίφαση τη «φορολογική δικαιοσύνη» φέρνει τα πάνω κάτω.

Από αυτήν εδώ τη στήλη πολλές φορές έχουμε σχολιάσει την ανάγκη εξορθολογισμού της φορολογίας του αυτοκινήτου. Αλλά, έλεος, όχι έτσι.

Δεν μπορεί κανείς έτσι απλά να ανοίγει τόσα θέματα και να τα αφήνει ανοικτά εις το... διηνεκές, που θα έλεγε και ο Γιάνης, αλλά και ούτε να ανατρέπει τα δεδομένα χωρίς να εξετάζει τις επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο και τις επιχειρήσεις. Ούτε Plan A δεν υπάρχει, για ποια αναθεώρηση μιλάμε;

Στις αρχές του προηγούμενου μήνα είχαμε τις δηλώσεις (έως και διαβεβαιώσεις) του ΥΠΟΙΚ περί μείωσης του ΦΠΑ στο 18% που πάγωσαν την αγορά, αλλά και την επίσημη κυβερνητική δήλωση, μέρες αργότερα και αφού έχει γίνει η ζημιά, ότι «η φορολογία στο αυτοκίνητο δεν πρόκειται να αλλάξει»! Δεν χρειάστηκε να περάσουν παρά μερικές μέρες για να αυτοδιαψευστεί η κυβέρνηση, ανακοινώνοντας την πρόθεσή της να φέρει σε διαβούλευση με τους φορείς της αγοράς ένα νέο φορολογικό πλαίσιο στην κατεύθυνση της ίσης κατανομής βαρών προς τους φορολογούμενους ΙΧήδες.

Το σχέδιο αυτό μεταξύ άλλων (αλλαγές στα τεκμήρια, κατάργηση απόσυρσης) προβλέπει την πληρωμή τελών κυκλοφορίας βάσει αξίας λιανικής ενός αυτοκινήτου και όχι με τον κυβισμό ή την εκπομπή ρύπων (για τα ΙΧ από το 2010 και εντεύθεν) που ισχύει. Ωραία θα πει κάποιος. Ομως, ελλείψει φορολογητέας ύλης, λόγω «μετανάστευσης» των μεγάλου κυβισμού ΙΧ, αλλά και της κατάθεσης πινακίδων (τα απολεσθέντα έσοδα για το 2014 υπολογίζονται σε 95 εκατ. ευρώ, ενώ μόλις το 8% του στόλου των κυκλοφορούντων ΙΧ υπολογίζεται ότι είναι άνω των 2 λίτρων), η κυβέρνηση στοχοποιεί τα αυτοκίνητα 10ετίας και άνω (που με το υπάρχον καθεστώς πληρώνουν χαμηλά τέλη), επιβαρύνοντάς τα, όπως φημολογείται,  με ένα τέλος ρύπων! 

Αλλά και οι έχοντες οικολογική συνείδηση που έσπευσαν να αγοράσουν ένα καινούργιο μικρού κυβισμού «καθαρό» ΙΧ θα κληθούν να πληρώσουν αυξημένα τέλη, καθώς οι συντελεστές θα αλλάξουν επί τα χείρω και τα «μηδενικά τέλη» θα καταργηθούν. Ούτε και οι... περήφανοι ιδιοκτήτες ντίζελ θα τη γλιτώσουν, καθώς και για εκείνους σχεδιάζεται ένα «πράσινο τέλος».

Είναι προφανές ότι δεν τίθεται θέμα «φορολογικής δικαιοσύνης», τουλάχιστον με τον τρόπο που το υποστηρίζει η κυβέρνηση, αλλά... αξιοποίηση της φορολογητέας βάσης στην κατεύθυνση της αύξησης των κρατικών εσόδων. Και μόνον!

Για ποιες περιβαλλοντικές ανησυχίες της εκάστοτε κυβέρνησης μιλάμε, όταν ο στόλος των δημόσιων αυτοκινήτων είναι τεχνολογικά ξεπερασμένος, κακοσυντηρημένος, μέχρι και ακατάλληλος για κυκλοφορία; Εκεί δεν υπάρχουν αντικίνητρα;

Είναι ξεκάθαρο πως εάν μια κυβέρνηση θέλει να σέβεται τον πολίτη, να τον υπηρετεί, θα πρέπει να του εξασφαλίζει ένα σταθερό πλαίσιο και δεν αναφερόμαστε φυσικά μόνο στον χώρο του αυτοκινήτου.

Ενα μακρόχρονο πλαίσιο πολιτικής το οποίο θα επιδέχεται βελτιώσεις και όχι πυροτεχνήματα που απαξιώνουν περιουσίες ή «τιμωρούν» κίνητρα που έχει προσφέρει η προηγούμενη κυβέρνηση, είναι αυτό που χρειάζεται ο τόπος και, ειδικότερα, η αγορά αυτοκινήτου.

Ολα τα υπόλοιπα δεν είναι ούτε για εσωτερική κατανάλωση. Είναι κρίμα οι κυβερνώντες να υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών.