Θα δίνατε τα κλειδιά της επιχείρησής σας σε έναν ευρωβουλευτή ή σε ένα μεγαλοστέλεχος αυτοκινητοβιομηχανίας;

Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο τίτλος του εν λόγου άρθρου πηγάζει από συζητήσεις επί συζητήσεων με ανθρώπους που σχετίζονται με τις Βρυξέλλες, αλλά και με στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών. Όλοι τους φυσικά ζήτησαν να παραμείνουν στην «σκιά», καθότι… «που να μπλέκεις τώρα»…

MUST READ

Kia: Δεν μας απασχολούν αυτή την περίοδο τα προσιτά EVs - Πρέπει να βγάζουμε κέρδος

Για την οικονομία της συζήτησης να αναφέρουμε ότι εδώ και τουλάχιστον μία πενταετία, οι επιλογές, οι αποφάσεις, οι διατάξεις και εν τέλει οι εφαρμογές σχετικά με το μέλλον της αυτοκίνησης πέρασαν σχεδόν εν μία νυκτί από τους μηχανολόγους και τις σχετικές επιτροπές με γνώση και εμπειρία στην κατασκευή και εμπορία αυτοκινήτων στο πολιτικό πεδίο. Με λίγα λόγια το Ευρωκοινοβούλιο αποφάσιζε και τα μεγαλοστελέχη των αυτοκινητοβιομηχανιών, οι περισσότεροι golden boys έχοντες ελάχιστη σχέση με το προϊόν, δέχονταν να εκτελέσουν. 

Με βασικότερο αποτέλεσμα την κατάργηση της δυνατότητας απόκτησης ενός μικρού, προσιτού αυτοκινήτου από τον απλό κόσμο. Και για να έχουμε μία εικόνα για το πως φθάσαμε στην στέρηση απόκτησης του αγαθού που λέγεται προσιτό αυτοκίνητο αρκεί να δούμε τα εξής.

Οι παράγοντες που οδήγησαν στην παρακμή των μικρών αυτοκινήτων, είναι κατά τα φαινόμενα τρεις. Ο πρώτος είναι η κερδοφορία, μια και οι αυτοκινητοβιομηχανίες στράφηκαν σε μεγαλύτερα, πιο κερδοφόρα οχήματα όπως τα SUV και τα EV, τα οποία συχνά είχαν υψηλότερες τιμές και σημαντικά καλύτερα περιθώρια κέρδους. Το άλλο είναι οι αυστηρότεροι κανονισμοί ασφάλειας και εκπομπών που αύξησαν σημαντικά το κόστος παραγωγής μικρών αυτοκινήτων, καθιστώντας τα λιγότερο προσιτά και ανταγωνιστικά. Και τέλος, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, οι αλλαγές στη χρηματοδότηση, όπως τα μακροπρόθεσμα δάνεια και η χρηματοδότηση με 0%, που έκαναν τα μεγαλύτερα αυτοκίνητα να φαίνονται πιο προσιτά σε μηνιαία βάση, μειώνοντας την ελκυστικότητα ενός χαμηλότερου αρχικού κόστους. Κάποια αυτά δεν τα εκτίμησαν σωστά. Από αφέλεια, από αδυναμία κρίσης, ή επίτηδες…

«Ευρωπαϊκή Αντικοινωνική Πολιτική»

Στην δίνη όλων αυτών παγιδεύτηκε (;) και η Ένωση Κατασκευαστών Αυτοκινήτων Ευρώπης (ACEA) η οποία, άσχετα με το τι λένε ή υποστηρίζουν τα μέλη της σήμερα, να το πούμε ωμά, όχι μόνο δεν αντέδρασε στην αντικοινωνική πολιτική της ΕΕ, αλλά «έφαγε αμάσητο» ότι της σέρβιρε το Ευρωκοινοβούλιο, και τα στελέχη της μετέφεραν την πίεση προς τα μέσα. Και στο εσωτερικό των εταιρειών, με ελάχιστες, πολύ ελάχιστες εξαιρέσεις, οι παίρνοντες τις αποφάσεις έδρασαν… Και αποφάσισαν να καταργήσουν τα κατηγορίας Α και Β αυτοκίνητα ως μη συμφέροντα να εξελιχθούν στις ακραίες τεχνολογίες ασφάλειας και ρύπων που αποφάσισαν οι καρεκλοκένταυροι των Βρυξελλών. Αντιλαμβάνεσθε έναν εκνευρισμό και έναν θυμό στην γραφή μας, πλην όμως οριακά κρατάμε έναν ευγενή λόγο…

Διότι όλοι ήξεραν, όλοι, ότι με αυτές τις επιλογές, το αυτοκίνητο που σε αυτές τις κατηγορίες είναι απλό αναγκαίο αγαθό, θα καθίσταντο απαγορευτικό. Φυσικά τα ακριβοπληρωμένα άσχετα από την λογική της αυτοκίνησης μεγαλοστελέχη αποφάσισαν την κατάργηση πολλών μοντέλων γιατί πλην των άλλων είδαν ότι με τα πολύ μεγαλύτερα συμβατικά, αλλά και με τα αμιγώς ηλεκτροκίνητα μοντέλα, τα κέρδη θα ήταν πολλαπλάσια. Και παραπάνω κέρδη σημαίνει μεγαλύτερα μερίσματα στους μετόχους (άρα καθόλου γκρίνια) και βέβαια παχυλά bonus για τους ίδιους.

Οι αυστηρότεροι κανονισμοί ασφάλειας και εκπομπών CO2 αύξησαν σημαντικά το κόστος παραγωγής μικρών αυτοκινήτων, καθιστώντας τα λιγότερο προσιτά και ανταγωνιστικά.

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε δύο πράγματα: το πρώτο είναι ότι για τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη, ένα αυτοκίνητο Β κατηγορίας, τα γνωστά supermini (δηλαδή τύπου Ford Fiesta, Seat Ibiza, Volkswagen Polo, κ.ά.) επ’ ουδενί δεν αποτελούν αντικείμενα επιδείξεως και χλιδής, απεναντίας αποτελούν αναγκαία υλικά αγαθά. Για να μετακινηθούν, για να κάνουν τις υποχρεωτικές εργασίες τους καθημερινά, για να μεταφέρουν τα παιδιά τους σε σχολεία και δραστηριότητες, για να έχουν μία αμεσότητα Θεός φυλάξει σε ένα πρόβλημα υγείας και εν τέλη να μπορούν να απολαύσουν το αγαθό της εκδρομής. Ε, λοιπόν, τα αυτοκίνητα αυτά με τις επιλογές αρχικά του Ευρωκοινοβουλίου που με τα τιμωρητικά μέτρα που θέσπισε σε επίπεδο ρύπων και τις υποχρεωτικές τεχνολογίες ασφάλειας (μερικές σε ακραίο βαθμό) ουσιαστικά οδηγήθηκαν στην «πυρά»…

Το δεύτερο είναι ότι όλες αυτές οι επιλογές, δεν έλαβαν καθόλου υπόψη τους την βασική ιδέα της αυτοκίνησης που αναπτύχθηκε μεταπολεμικά, και που δεν ήταν άλλη από το να φτιάχνονται αυτοκίνητα για όλους. Και για αυτούς που θέλουν επίδειξη και χλιδή, αλλά και για την εργατική/αστική τάξη και κυρίως τους νέους. Αυτό το τελευταίο με επιλογή ή αδιαφορία των δύο θεσμών που παραθέσαμε πιο πάνω, απεμπολύθη…

Για να δώσουμε βάση στα λόγια μας, να σημειώσουμε ότι πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι ο μέσος όρος ηλικίας αγοραστών νέων αυτοκινήτων στην Ευρώπη αυξήθηκε «επικίνδυνα»… Τι εννοούμε; Ότι οι αντιπροσωπείες και τα δίκτυα των εισαγωγέων σε κάθε χώρα διαπίστωσε ότι δεν έμπαιναν να αγοράσουν αυτοκίνητα τα νέα άτομα, τα νέα ζευγάρια ή οι νέες οικογένειες. Χωρίς ιδιαίτερες μελέτες, αντιλήφθηκαν ότι με ποσά που αγγίζουν τα 20.000 ευρώ για να πάρεις ένα αυτοκίνητο Β κατηγορίας, θα έπρεπε ή να είσαι κληρονόμος, ή να έχεις πετύχει το lotto, ή να δεχόσουν δανεισμό. Γιατί ναι μεν γνωρίζουμε ότι οι μισθοί στην Ευρώπη είναι σε πολύ καλύτερο επίπεδο από την Ελλάδα, αλλά τα 20.000 ευρώ είναι εάν σεβαστό ποσό και μάλιστα όταν το κόστος ζωής αυξάνεται.

Και τι συνέβη ένεκα αυτού; Ο κόσμος άρχισε να αναζητεί μεταχειρισμένα αυτοκίνητα. Και εκεί που η ΕΕ θέσπιζε αβέρτα νόμους για τον περιορισμό του δαιμονοποιημένου CO2 και επέβαλε πρόστιμα σε κινητήρες εσωτερικής καύσης, βρεθήκαμε να επαναφέρουμε στους δρόμους αυτοκίνητα παλαιότερων τεχνολογιών και πέσαμε έτσι σε μία δίνη του παραλόγου…

Αργά το θυμήθηκαν, ή ποτέ δεν είναι αργά;

Κάπου εδώ, μετά από ανάγνωση 700+ λέξεων υπό καθεστώς θυμού, είναι ώρα να ευθυμήσουμε... Διαβάζουμε λοιπόν, ότι «η παγκόσμια ανάγκη για μικρά και οικονομικά προσιτά αυτοκίνητα έγινε εμφανής στους Ευρωπαίους κατασκευαστές, με την Πρόεδρο της ΕΕ Ursula von der Leyen να υποστηρίζει πρόσφατα μια ‘’πρωτοβουλία για Μικρά Προσιτά Αυτοκίνητα’’ που θα επικεντρωθεί σε αυτά. Ενώ η τάση προς μεγαλύτερα, ακριβότερα οχήματα και αυστηρότερους κανονισμούς έκανε τα μικρά αυτοκίνητα λιγότερο κερδοφόρα, η σύγκλιση των οικονομικών πιέσεων και η εξελισσόμενη καταναλωτική ζήτηση οδηγεί τώρα σε μια πιθανή επιστροφή».

Μα πως; Ελάτε τώρα κυρία von der Leyen … Επι ημερών σας και με την ανοχή σας -αν όχι την πίεσή σας- το Ευρωκοινοβούλιο του οποίου ηγείστε, δεν ήταν αυτό που πήρε καταδικαστικές αποφάσεις για τα «Μικρά Προσιτά Αυτοκίνητα»;… Ε; Σας θυμίζει κάτι αυτό; Ωστόσο είχαμε «αντιδράσεις» και από στελέχη της αυτοκινητοβιομηχανίας… Που μέχρι τώρα επέλεξαν την λογική της ΕΕ χωρίς καμία αντίδραση επαναλαμβάνω. Αντίθετα, το πρόβλημα το μετέθεσαν στους καταναλωτές της αγοράς, συχνά με άκομψα μηνύματα, χρησιμοποιώντας έως και ενοχικές φράσεις σχετικά με την αποδοχή της προόδου για το μέλλον, την οικολογική συνείδηση κ.ά. 

Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των αγοραστών νέων αυτοκινήτων στην Ευρώπη αυξήθηκε «επικίνδυνα» μια και οι αντιπροσωπείες και τα δίκτυα των εισαγωγέων σε κάθε χώρα διαπίστωσε ότι δεν έμπαιναν να αγοράσουν αυτοκίνητα τα νέα άτομα λόγω οικονομικής δυσπραγίας.

Ο πρόεδρος της εταιρείας, John Elkann, (ωπ, νάτος, ξύπνησε ο handsome John…) τόνισε την κρίσιμη κατάσταση της αγοράς προσιτών αυτοκινήτων στην Ευρώπη και ζήτησε μια νέα στρατηγική για την παραγωγή μικρότερων, οικονομικά αποδοτικών οχημάτων. Στο καπάκι, μετά την συνάντηση της 12ης Σεπτεμβρίου (που δεν ανακοινώθηκαν ουσιαστικά μέτρα, αλλά ευσεβείς πόθοι και τάσεις και πρέπει και οφείλουμε κ.ά. τέτοια), η Ursula von der Leyen ανακοίνωσε τη δέσμευση της ΕΕ να συνεργαστεί με τη βιομηχανία σε μια νέα πρωτοβουλία για την ανάπτυξη μικρών, προσιτών αυτοκινήτων.

«Έστω και αργά ξύπνησαν»… 

Μου είπε Γάλλος συνάδελφος που συζητώντας το θέμα μαζί του μου είπε κάτι που σε ελεύθερη μετάφραση αποδίδεται ότι «με όλες αυτές τις κουταμάρες της ΕΕ και της ACEA, θα τρίζουν τα κόκκαλα του Andre Citroen που ονειρεύτηκε μεταξύ άλλων τα προσιτά αυτοκίνητα για τους νέους και τον απλό κόσμο»… Και είναι λογικό ότι κάποια στιγμή το αυτονόητο, θα επικρατούσε μέσα από την ζήτηση των καταναλωτών.

Εκατομμύρια Ευρωπαίοι έχουν έντονη επιθυμία για προσιτά αυτοκίνητα, δημιουργώντας μια σαφή ζήτηση στην αγορά για αυτά τα οχήματα. Αλλά από τον βαθύ ύπνο και την ανάλγητη αδιαφορία, φαίνεται ότι λειτούργησε αφυπνηστικά έμπρακτα το ανταγωνιστικό τοπίο. Τι εννοούμε; Η άνοδος των κινεζικών αυτοκινητοβιομηχανιών στην αγορά ηλεκτρικών οχημάτων (EV), με τις ανταγωνιστικές προσφορές μικρών αυτοκινήτων τους, είναι ένας ακόμη παράγοντας που ωθεί την Ευρώπη να επαναξιολογήσει τη στρατηγική της.

Έστω και αργά, η Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία (δυστυχώς όχι στο σύνολό της) πιέζει για ένα νέο κανονιστικό πλαίσιο, που ενδεχομένως να μοιάζει με το μοντέλο αυτοκινήτου Kei της Ιαπωνίας, για να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την παραγωγή μικρών αυτοκινήτων.

Τι ακολουθεί όμως επί του πρακτέου; Προφανώς κάποιες αναμενόμενες ρυθμιστικές αλλαγές. Πλέον, έστω και αργά, η Ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία (δυστυχώς όχι στο σύνολό της, και αυτό είναι λυπηρό)  πιέζει για ένα νέο κανονιστικό πλαίσιο, που ενδεχομένως να μοιάζει με το μοντέλο αυτοκινήτου Kei της Ιαπωνίας, για να δημιουργήσει ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την παραγωγή μικρών αυτοκινήτων. Αυτό που είναι και το ζητούμενο, είναι άμεσα η ΕΕ να αποφασίσει και να ψηφίσει κανονισμούς ώστε οι αυτοκινητοβιομηχανίες να επενδύσουν σε μικρά, προσιτά οχήματα για να υποστηρίξει τη βιομηχανία και να καλύψει την Ευρωπαϊκή αλλά κατ’ επέκταση και την παγκόσμια ζήτηση.

Ποιος «δουλεύει» ποιόν;…

Αλήθεια είναι να τρελαίνεσαι. Το σύνολο σχεδόν του αυτοκινητιστικού Τύπου (ανέμεσά του και Ελληνικά μέσα, αλλά με λίγες, «πνιχτές» και σιπωπηλές φωνές είναι η αλήθεια) αντιλήφθηκαν την στρέβλωση της αγοράς με τις επιλογές του Ευρωκοινοβουλίου. Και για να έχουμε μία αντίληψη τιο σημαίνει πολιτική μεγαλοπρέπής κωλοτούμπα, αρκεί να παραθέσουμε τα λόγια της Ursula von der Leyen επί της προεδρίας της οποία με την εμμονική τάση των κονισμών για τα τα CO2 τι μικρά προσιτά αυτοκίνητα εξωβελίστηκαν στο πυρ το εξώτερον… Όπως είχε πει και Τσέχος μηχανολόγος, στέλεχος ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας «αποφασίζουν αυτοί που κυκλοφορούν με τεράστια SUV και σωφέρ για τον απλό κόσμο εκεί έξω». Πάμε λοιπόν στην επική κωλοτούμπα της von der Leyen, που παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τις πρόσφατες δηλώσεις της. 

Η Πρόεδρος λοιπόν της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) δήλωσε στην τελευταία της ομιλία για την Κατάσταση της Ένωσης ότι η αυτοκινητοβιομηχανία αποτελεί «πυλώνα της οικονομίας και της βιομηχανίας μας» και ο συνασπισμός των εθνών θα εργαστεί για την επιστροφή στην αγορά φθηνών, τοπικά κατασκευασμένων αυτοκινήτων.

«Εκατομμύρια Ευρωπαίοι θέλουν να αγοράσουν προσιτά ευρωπαϊκά αυτοκίνητα», δήλωσε η von der Leyen. «Επομένως, θα πρέπει επίσης να επενδύσουμε σε μικρά, προσιτά οχήματα. Τόσο για την ευρωπαϊκή αγορά, όσο και για να καλύψουμε την αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης. Γι' αυτό θα προτείνουμε να συνεργαστούμε με τη βιομηχανία σε μια νέα πρωτοβουλία για Μικρά Προσιτά Αυτοκίνητα».

Ε λοιπόν, ναι. Είναι να τρελαίνεσαι…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Μια ελληνική διαδρομή στα κορυφαία road trips της Ευρώπης - Πού βρίσκεται

Ένας αντίλογος για την κατάργηση των «τρόλλεϋ»

Καλό το MyStreet, αλλά οι γειτονιές πνίγονται και από τα «αυτοσχέδια» πάρκινγκ