22/8/2025
Η αλήθεια είναι ότι η αφορμή γι’ αυτό το κείμενο ήταν διπλή. Πρωτίστως το άρθρο του εκδότη του Car and Driver, Νίκου Μερτέκη, αναφορικά με την ασυδοσία που επικρατεί στους ελληνικούς δρόμους από τους αλλοδαπούς επισκέπτες, οι οποίοι με το που θα πατήσουν το πόδι τους στη χώρα μας, με έναν μαγικό τρόπο δείχνουν να ξεχνούν την οδηγική παιδεία τους και κάνουν λάθη που πολλές φορές οδηγούν σε παρανομίες.
Ακολούθως, η είδηση για τον σοβαρό τραυματισμό του δισεκατομμυριούχου στη Μύκονο. Μια κακή στιγμή για έναν άνθρωπο, ο οποίος θα μπορούσε να είχε τον προσωπικό του σοφερ να του κάνει όλες τις μετακινήσεις στο νησί, όμως επέλεξε να χαρεί την οδήγηση στους στενούς δρόμους, με τις συνέπειες που όλοι γνωρίζουμε πλέον.
Υπάρχει και μια τρίτη αφορμή, μάλλον διαχρονική θα λέγαμε, η οποία λέγεται «προσωπικό βίωμα». Ειδικά όσοι έχουμε ταξιδέψει στη Βόρεια Ελλάδα, είτε -ακόμα περισσότερο- όσοι ζουν σε περιοχές από τη Θεσσαλία και βορειότερο, σίγουρα έχουν το συγκεκριμένο βίωμα: οχήματα με αριθμούς κυκλοφορίας άλλων κρατών, γειτονικών και μη, να κινούνται όχι απλά πάνω από το όριο ταχύτητας, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις με τέτοιον τρόπο ώστε να προκαλούν το κοινό αίσθημα και να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή όλων των υπολοίπων που κινούνται στον αυτοκινητόδρομο.
Ας ρίξουμε λοιπόν, μια ματιά στα περιβόητα όρια ταχύτητας στους αυτοκινητοδρόμους. Με αφορμή, κιόλας, την πρόσφατη απόφαση χωρών όπως η Πολωνία, να αυξήσουν πειραματικά και σε ορισμένα τμήματα του εθνικού οδικού δικτύου τους, το ανώτατο όριο από τα 130 στα 150 χιλιόμετρα ανά ώρα.
Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, στις οποίες το ανώτατο όριο ταχύτητας στους αυτοκινητοδρόμους φτάνει τα 130 χιλιόμετρα. Προσέξτε, χρησιμοποιούμε τη λέξη «φτάνει» και όχι το «είναι», διότι στην πραγματικότητα σε πολύ μεγάλο μέρος της διαδρομής από Καλαμάτα μέχρι Αλεξανδρούπολη το όριο είναι χαμηλότερο έως… πολύ χαμηλότερο για λόγους που άπτονται είτε της μορφολογίας του εδάφους (γέφυρες, σήραγγες), είτε λόγω έργων. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, η ανώτατη ταχύτητα κίνησης είναι τα 130 χιλιόμετρα ανά ώρα.
Άλλες χώρες με αντίστοιχο ανώτατο όριο είναι η Γαλλία, η Ισπανία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Δανία, οι Κάτω Χώρες. Στη γειτονική μας Βουλγαρία το όριο είναι 140 χιλιόμετρα την ώρα, όπως και στην Πολωνία, ενώ στους γερμανικούς αυτοκινητοδρόμους υπάρχει σημεία δίχως όριο. Σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, όμως τα όρια είναι χαμηλότερα. Και ειδικά σε νησιωτικές περιοχές, όπως η Κύπρος, η Ισλανδία και η Μάλτα, το ανώτατο όριο είναι 100, 90 και 80 χιλιόμετρα αντίστοιχα.
Δεδομένων των προαναφερθέντων, το μοιραίο ερώτημα είναι το εξής: για ποιόν λόγο ενώ στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Ευρωπαίοι οδηγοί υποχρεούνται να οδηγούν πιο αργά στις χώρες τους, όταν έρχονται στην Ελλάδα… ξεσαλώνουν και τους βλέπουμε να κινούνται με ταχύτητες υπερβολικές έως επικίνδυνες;
Η προφανής απάντηση είναι «βρίσκουν και κάνουν». Κι είναι αλήθεια, εν μέρει. Η ελλιπής αστυνόμευση των εθνικών οδών οδηγεί σε συστηματική παραβίαση των ορίων ταχύτητας. Θα έλεγε κανείς, όμως, ότι και η προσπάθεια εφαρμογής του Νόμου, μερικές φορές δεν είναι η απολύτως… ενδεδειγμένη. Κι εάν δεν τοποθετηθούν παντού κάμερες, ώστε να καταγράφονται οι παραβιάσεις και να πηγαίνει εν συνεχεία το… «μπουγιουρντί» στον παραβάτη οδηγό, δεν θα βγει άκρη. Και φυσικά το φαινόμενο της ασυδοσίας στους ελληνικούς δρόμους όχι απλά δεν θα περιοριστεί, αλλά χρόνο με τον χρόνο θα χειροτερεύει…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τροχαία: Σε αυτούς τους δρόμους μπαίνουν οι νέες κάμερες - Ποια παράβαση θα βεβαιώνουν
Ενστάσεις για τον νέο ΚΟΚ: «Καλά τα υψηλά πρόστιμα, όμως θα τα βεβαιώνει η Τροχαία;»
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
_77761_445433_type13129.jpg "Η Peugeot αλλάζει τα πλάνα της για τα επόμενα 208 και 2008 - Οι νέες πληροφορίες")
