Είναι μερικοί αγώνες στη Formula 1, οι οποίοι κυλούν ήπια, δίχως εντάσεις και μεγάλες ανακατατάξεις. Τους οποίους παρακολουθείς και αισθάνεσαι ότι 15-20 γύρους πριν από το πέσιμο της καρό σημαίας μπορείς να ξεκινήσεις να γράφεις το άρθρο σου, διότι πολύ απλά τίποτα δεν θα αλλάξει!
Κάπως έτσι φάνταζε το γκραν πρι της Βαρκελώνη. Ο Oscar Piastri έκανε εξαιρετική εκκίνηση, δεν απειλήθηκε ποτέ κι ήταν πρώτος με διαφορά που την ήλεγχε. Ακολουθούσε ο Lando Norris, ο οποίος από τη στιγμή που προσπέρασε τον Verstappen στους πρώτους γύρους, ήταν δεύτερος άνετα. Με τον Ολλανδό να ακολουθεί στην τρίτη θέση.
Όμως δεν είχαν υπολογίσει δύο… αστάθμητους παράγοντες. Ο πρώτος ήταν τα ντουμπλαρίσματα. Ακριβώς επειδή ο αγώνας ήταν γρήγορος και ο ρυθμός των πρώτων ήταν καταιγιστικός, περίπου 20 γύρους πριν από το τέλος ξεκίνησε η διαδικασία των ντουμπλαρισμάτων. Κι αυτό είχε ως συνέπεια να πέσουν στην κίνηση πολλά μονοθέσια και να χάσουν πολύτιμο χρόνο. Έτσι από το… πουθενά, ο Norris βρέθηκε να απειλείται από τον Verstappen και όλοι περιμέναμε τη στιγμή που ο Ολλανδός θα έκανε την κίνησή του για να ανέβει δεύτερος στην κατάταξη.
Και κάπου εκεί ήρθε το επόμενο… χτύπημα! Ο κινητήρας της Mercedes στο μονοθέσιο του Kimi Antonelli παρέδωσε πνεύμα, το αυτοκίνητο ασφαλείας εμφανίστηκε στην πίστα και η στρατηγική άλλαξε αμέσως! Η McLaren έβαλε και τα δύο μονοθέσια στα πιτ για soft ελαστικά, η Red Bull επέλεξε hard γόμα για τον Verstappen και έπειτα από πέντε γύρους πίσω από το safety car, τα λάστιχα στο μονοθέσιο του Ολλανδού είχαν… παγώσει. Με την επανεκκίνηση ο Verstappen γλιστρούσε, ήταν θέμα χρόνου να τον προσπεράσει ο Leclerc κι όντως αυτό έγινε. Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά.
Ο Verstappen τόσο στη μονομαχία του με τον Μονεγάσκο, όσο και έναν γύρο αργότερα στη μάχη του με τον Russell, θυμήθηκε τον παλιό… κακό εαυτό του. Επικίνδυνη οδήγηση, εξέταση των συμβάντων από τη FIA κι εν τέλει ποινή 10’’ στον Verstappen, με συνέπεια αντί για πέμπτος, να τερματίσει δέκατος.
Πολύτιμοι χαμένοι βαθμοί για τον Ολλανδό, όμως αυτό μικρή σημασία έχει, μπροστά στο γεγονός ότι με τον τρόπο που κινήθηκε εντός πίστας έδειξε ότι υπό πίεση και όταν χάνει την ψυχραιμία του, μπορεί να γίνει έως και επικίνδυνος για τους αντιπάλους του. Δεν πας ποτέ να μονομαχήσεις ρόδα-ρόδα, βάζοντας το μονοθέσιό σου δίπλα σε αυτό του αντιπάλου σου και με τους τροχού εν τέλει να ακουμπούν, με 250 km/h. Απλά τραγικό.
Ο Verstappen αδικεί τον εαυτό του. Και αν αυτό δεν μας προξενούσε εντύπωση στο ξεκίνημα της καριέρας του, τώρα, σχεδόν μία δεκαετία μετά, είναι απλά τραγικό. Είναι αντιληπτό πως το DNA του είναι έτσι. Ξεχνά κανείς όσα έκανε πρόσφατα ο Jos Verstappen στον αγώνα του ERC στην Ουγγαρία, όταν σχεδόν έβρισε τον πολύπειρο συνοδηγό του Renault Jamoul, επειδή του μιλούσε και μετά του ζητούσε συγγνώμη; Όχι, δεν το ξεχνά κανείς.
Δυστυχώς ο Verstappen έγινε αρνητικός πρωταγωνιστής στη Βαρκελώνη, χάνοντας και το δίκιο του, καθώς όντως η ομάδα του έκανε μεγάλο λάθος με τα hard ελαστικά. Όμως δεν σου φταίνε οι αντίπαλοι εντός πίστας επειδή η ομάδα έκανε ένα λάθος στρατηγικής. Κι εν τέλει το πλήρωσε ακριβά. Ευτυχώς όχι πολύ ακριβά, καθώς εάν τα μονοθέσια συγκρούονταν, οι συνέπειες τόσο γι’ αυτόν όσο και για τον έτερο πιλότο μπορεί να ήταν πολύ άσχημες. Αλλά ακριβά…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Οι βαθμολογίες των οδηγών και των κατασκευαστών μετά το GP Ισπανίας
Έτσι μένει ο Verstappen στη Red Bull και το 2026 - Η ρήτρα που τον δεσμεύει
Alonso: «Δε με νοιάζει πού θα τερματίσω φέτος αν είμαι πρώτος του χρόνου στην Αυστραλία»