Τι μπορεί, άραγε, να προσφέρει ο Alonso στη Renault;

Ναι, είναι γεγονός ότι η σημερινή Renault δεν έχει την παραμικρή σχέση με την ομάδα με την οποία ο Ισπανός κατέκτησε τα δύο Παγκόσμια πρωταθλήματά του το 2005 και το 2006. Ούτε καν με την ομάδα που του προσέφερε… αποκούμπι το 2008, έπειτα από την τραγική επιλογή του να πάει στη McLaren.

Όμως, αλήθεια, πόσο «έξυπνη» απόφαση είναι και για τις δύο πλευρές αυτή η συνεργασία; Από πλευράς Renault ο στόχος είναι ένας και μοναδικός: να κάνει αίσθηση στην αγορά. Η αποχώρηση του Ricciardo ήταν «χτύπημα κάτω από τη ζώνη» για τους Γάλλους, οι οποίοι συνειδητοποίησαν με τον πιο ηχηρό τρόπο ότι αν δεν φτιάξουν ανταγωνιστικό μονοθέσιο, τον Θεό τον ίδιο να πείσουν να συνεργαστεί μαζί τους, θα είναι κάτι πρόσκαιρο.

Ο Alonso εδώ και καιρό ψαχνόταν να επιστρέψει στη Formula 1. Όχι σε αυτή τη Formula 1 που βιώνουμε σήμερα. Στην… άλλη Formula 1, αυτή των νέων μονοθεσίων που θα έρχονταν το 2021, όμως λόγω COVID-19 θα τα δούμε στην καλύτερη περίπτωση το 2022. Προφανώς, όμως, είδε ότι αν δεν άρπαζε την ευκαιρία της Renault, ίσως η πόρτα της Formula 1 να έκλεινε οριστικά κι ερμητικά γι’ αυτόν.

Είναι εξίσου προφανές ότι ο Alonso… ξέμεινε από εναλλακτικές. Το Indy δεν του βγήκε, στο Le Mans πήγε, κέρδισε και δεν φαίνεται να τον ενθουσίαζε και τόσο η ιδέα της συμμετοχής στο WEC, Dakar δοκίμασε και σίγουρα δεν είναι κάτι… μόνιμο γι’ αυτόν. Επομένως τι του έμεινε; Να επιστρέψει για ακόμα μία φορά, στα (οδηγικά και αθλητικά) γηράτα του, στη Formula 1. Άλλωστε σε λίγες ημέρες, στις 29 Ιουλίου, θα μπει στα 39. Επομένως δεν τον λες και… λυκόπουλο!

Η ιστορία έχει δείξει ότι όσοι πιλότοι αποφάσισαν να επιστρέψουν στην ενεργό δράση σε προχωρημένη (αθλητικά) ηλικία, το μετάνιωσαν. Τρανότερο παράδειγμα όλως ο Michael Schumacher. Ένας άνθρωπος, ο οποίος αν μη τι άλλο ακόμα και το μετριότατο μονοθέσιο το οποίο κλήθηκε να οδηγήσει το 2010, προσπάθησε να το βελτιώσει.

Προφανώς η Renault του έχει παρουσιάσει ένα θελκτικό project, μιας και οι πληροφορίες μας αναφέρουν πως στον οικονομικό τομέα η γαλλική ομάδα δεν προσφέρει πολλά χρήματα. Επομένως ο Alonso δεν πάει στη Renault για τα λεφτά, αλλά για να διεκδικήσει νίκες, βάθρα, τίτλους. Δηλαδή ό,τι δεν κατάφερε με τη Ferrari κι ό,τι περίμενε πως θα του προσέφερε η McLaren.

Μιας και είπα «McLaren», φαντάζεστε τον Alonso να χαρακτηρίζει το μονοθέσιο της Renault «αυτοκίνητο GP2»; Στη McLaren το έκανε και μάλιστα σε μια εποχή που κανένας δεν τολμούσε να του… τραβήξει το αυτί. Η Renault, όμως, δεν είναι μια απλή ομάδα. Κι αν το παρακάνει ο Ισπανός, τότε ο «κύριος καθηγητής» δεν θα του χαριστεί. Βλέπετε, με τον Cyril Abiteboul δεν ασχολούμαι καν, διότι στα δύσκολα τις αποφάσεις τις λαμβάνει ο Prost. Αν και για το θέμα του Alonso μέτρησε ξεκάθαρα η επιθυμία του νέου CEO της εταιρίας, Luca Di Meo.

Όπως και να ‘χει, η απόφαση της Renault εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Ο κίνδυνος διαταραχής των ισορροπιών εντός ομάδας είναι μεγάλος, ο κίνδυνος να «καεί» ο Esteban Ocon είναι ακόμα μεγαλύτερος. Εκτός κι εάν ο Alonso του 2021 δεν θα έχει καμία σχέση με τον «εκρηκτικό» και διόλου συγκαταβατικό Fernando που γνωρίζουμε τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια στη Formula 1…