Τα αδιέξοδα της Ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας

Οι προβλέψεις για την επιβράδυνση της αγοράς αυτοκινήτου για το 2025 επιβεβαιώθηκαν και επισήμως από τις πωλήσεις που ανακοίνωσε ο ΣΕΑΑ για τον πρώτο μήνα της χρονιάς (ενώ και για τον Φεβρουάριο οι εκτιμήσεις αναφέρουν πτώση άνω του 10%). Συγκεκριμένα, τον Ιανουάριο ταξινομήθηκαν 10.659 οχήματα (πτώση: 16,4%), ενώ θυμίζουμε ότι συνολικά για το 2024 οι πωλήσεις κινήθηκαν ανοδικά με αύξηση 1,9% και 137.075 ταξινομήσεις. Από ό,τι φαίνεται, η εγχώρια αγορά αυτοκινήτου ακολουθεί την τάση των χωρών της ΕΕ, όπου για το 2024 το πρόσημο ήταν, έστω και οριακά, θετικό ( 0,8%, 10,6 εκατομμύρια ταξινομήσεις), ενώ ανεπισήμως για τον Ιανουάριο οι προβλέψεις δείχνουν πτώση.

Κάνοντας μια ποιοτική ανάλυση των πωλήσεων, βλέπουμε ότι η δημοφιλέστερη κατηγορία για τους Ευρωπαίους ήταν τα αυτοκίνητα με θερμικό κινητήρα βενζίνης (!) σε ποσοστό 33,3%, στη 2η θέση βρέθηκε η κατηγορία των υβριδικών (HEV) με 30,9%, στην 3η θέση τα ηλεκτρικά (BEV) με 13,6%, με τα πετρελαιοκίνητα (11,9%) και τα PHEV (7,1%) να ακολουθούν. Λίγο διαφοροποιημένη η τάση της ελληνικής αγοράς, όπου τα υβριδικά ήταν για το 2024 πιο δημοφιλή με 42,3% (εδώ σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι εξαιρετικές επιδόσεις της Toyota Ελλάς), ακολουθούμενα από τα βενζινοκίνητα (35,7%), συνολικά τα ηλεκτροκίνητα με 12,4% (ο ΣΕΑΑ κατηγοριοποιεί τα BEV με τα PHEV) και τα diesel (7,2%).

Η ηλεκτροκίνηση

Αναλύοντας περισσότερο τις αγοραστικές τάσεις στην Ευρώπη, θα δούμε ότι όσο και εάν «πριμοδοτήθηκε» η ηλεκτροκίνηση (στην Ελλάδα, με την… πολυθρύλητη έναρξη του 3^ου κύκλου του προγράμματος «Κινούμαι Ηλεκτρικά», θα φτάσει στα 44 εκατομμύρια), δεν έχει επιτύχει τη διείσδυση που αναμενόταν και εδώ οι αιτίες, εκτός από την έλλειψη την υποδομών (ιδίως σε χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου), εστιάζονται στο σημαντικά αυξημένο κόστος των EVs συγκριτικά με τα θερμικά, αλλά και στη λανθασμένη από τους κατασκευαστές προϊοντική πολιτική. Όλοι θυμόμαστε το λανσάρισμα πανάκριβων μεγάλων ηλεκτρικών οχημάτων (SUV) με περιορισμένη αυτονομία, αντί μικρών, προσιτών αυτοκινήτων πόλης, σε μια προσπάθεια των κατασκευαστών να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους, για να προσγειωθούν στην πεζή πραγματικότητα από τους Κινέζους, που λάνσαραν στην ΕΕ τα σωστά προϊόντα στις σωστές τιμές, καταφέρνοντας να πάρουν ένα σημαντικό μερίδιο.

Στο σημείο μηδέν επιστρέφει η ευρωπαϊκή αγορά αυτοκινήτου αναζητώντας πυξίδα με το πώς θα κινηθεί και ποιές θα είναι οι τάσεις, με την ηλεκτροκίνηση να παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό.

Ολοκληρώνοντας με τις αιτίες της μέτριας αποδοχής των EVs, θα εντάξουμε τη μικρή αυτονομία των μπαταριών σε ρεαλιστικές συνθήκες (το ωφέλιμο της ονομαστικής απόδοσης μιας μπαταρίας πρακτικά είναι από 20% έως 80%), αλλά και την αντίδραση στην… πίεση για τη διάδοσή της, συσπειρώνοντας ένα αγοραστικό κοινό που ακόμα δεν έχει πειστεί. Τροφή σε αυτή την κατηγορία (και όχι μόνον) δίνει και η αδιανόητη επιλογή της ομογενοποίηση των brands, με αποτέλεσμα πολλοί Ευρωπαίοι κατασκευαστές να έχουν χάσει ήδη την ταυτότητά τους, ανοίγοντας περισσότερο την πόρτα στους Κινέζους. Ρίξτε μια ματιά στο πώς διαμορφώνεται ο χάρτης των Ευρωπαίων κατασκευαστών.

• Πού είναι ο διαχωρισμός του DNA της κάθε «σχολής»;
• Τι κοινό μπορεί να έχει ένα γαλλικό προϊόν με ένα ιταλικό ή ένα γερμανικό και πώς μπορούν να συνυπάρξουν σε έναν όμιλο;
• Γιατί Ευρωπαίοι κατασκευαστές με ιστορία και καινοτομίες αργοπεθαίνουν;
• Τι ρόλο σε όλο αυτό έπαιξε η εμμονή της ΕΕ για τη μείωση των ρύπων, που αναγκάζει σε ατέρμονες «συγχωνεύσεις», προκειμένου να μειωθεί ο μέσος όρος CO2 και να αποφευχθούν πρόστιμα;
• Και ποιο είναι εντέλει το αποτέλεσμα; Σίγουρα, όχι το αναμενόμενο…

Τουλάχιστον, μια αχτίδα αισιοδοξίας για το μέλλον της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας αφήνει η επιθυμία πολλών κατασκευαστών για επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες τους. Ακούμε για επαναπροσδιορισμό των τάσεων σε ό,τι έχει να κάνει με τη σχεδίαση, την ποιότητα κατασκευής και τη γενικότερη διαφοροποίηση ευρωπαϊκών μαρκών, ακόμα και την επάνοδο «κομμένων» κατηγοριών, όπως τα μικρά GTi που θυσιάστηκαν στον βωμό των ρύπων.

Το ευχόμαστε, όπως και την επιστροφή στα γενετήσια χαρακτηριστικά που έχουν ορίσει το brand name τού κάθε κατασκευαστή. Θα είναι δήλωση της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας και της κουλτούρας που όλα αυτά τα χρόνια τη συνοδεύει, αλλά και ένα ανάχωμα στην κινεζική επέλαση.

Σε κάθε περίπτωση, θα καταδείξει μια αφύπνιση από τον γενικευμένο λήθαργο στον οποίο έχουν υποπέσει τα τελευταία χρόνια όσοι κρατούν τις τύχες της Ευρώπης στα χέρια τους.