Οι προκλήσεις της νέας χρονιάς και τι πρέπει να κάνουν οι Ευρωπαίοι για να ανακόψουν την Κινέζικη επέλαση στην αγορά αυτοκινήτου

Η αγορά αυτοκινήτου ολοκληρώνεται μάλλον, έστω και οριακά, με θετικό πρόσημο (μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχαμε τελικές ταξινομήσεις για το 2024), δηλαδή στα επίπεδα που είχε κινηθεί και το 2023, που, θυμίζουμε, είχε επιταχυνθεί με άνοδο  27% (134.487 ταξινομήσεις)!

Αν μη τι άλλο, το ποτήρι πρέπει να το δούμε μισογεμάτο, καθώς σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον γεωπολιτικά και τα προβλήματα που έχουν ανακύψει, η Ελλάδα έδειξε μια σταθερότητα στις πωλήσεις, εν αντιθέσει με τις περισσότερες ευρωπαϊκές αγορές. Και όλα αυτά, μάλιστα, σε μια εποχή που η ακρίβεια έχει πλήξει τα ελληνικά νοικοκυριά, ενώ οι τράπεζες έχουν κλείσει τη στρόφιγγα της χρηματοδότησης στους ιδιώτες. Αντιλαμβανόμαστε όλοι τη δυναμική της αγοράς, αλλά και την ανάγκη του Έλληνα να απαλλαγεί από το παλαιό του αυτοκίνητο και να καταφέρει να αγοράσει ένα νέας τεχνολογίας με πιο ευνοϊκούς όρους, προς όφελος της δικής του ασφάλειας και καθημερινότητας, του περιβάλλοντας και της κοινωνίας γενικότερα…

Από αυτή εδώ τη στήλη έχουμε σημειώσει πολλές φορές την ανάγκη για ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα απόσυρσης, προκειμένου να ανανεωθεί ο στόλος της χώρας και ειλικρινά χαρήκαμε που ακούσαμε πως με την πρότασή μας ταυτίζεται και ο ΣΕΑΑ διά μέσου του προέδρου του, κ. Γ. Βασιλάκη, ο οποίος  κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για την ανάδειξη του ΑΤΧ εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα για νέας τεχνολογίας ΙΧ.

Το ζητούμενο, βεβαίως, εδώ είναι να βρεθούν κρατικά κονδύλια, αλλά και να υποστηρίξουν όλοι οι φορείς ένα μακροχρόνιο πρόγραμμα απόσυρσης. Οι τράπεζες και οι εισαγωγείς, καθώς στο τέλος της ημέρας όλοι θα είναι κερδισμένοι από την αύξηση των τζίρων και τα κρατικά ταμεία από τους άμεσους και έμμεσους φόρους. Πολύ περισσότερο, το περιβάλλον και η ασφάλεια των πολιτών.

Το στοίχημα της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας είναι το ανάχωμα απέναντι στην επέλαση των Κινέζων. Αυτό, κατά την άποψή μας, δεν θα επιτευχθεί με επιπλέον φόρους και άλλα γραφειοκρατικά τεχνάσματα, αλλά μέσα από την επιστροφή των Ευρωπαίων κατασκευαστών στις παραδοσιακές τους αξίες.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν κάτι τέτοιο θα πραγματοποιηθεί κατά τη νέα χρονιά, που μάλλον θα είναι περισσότερο απρόβλεπτη από εκείνην που φεύγει.

Κατ΄ αρχάς περιμένουμε το «στίγμα» του νέου πλανητάρχη, δηλαδή το ποιες θα είναι οι κινήσεις του στη διεθνή σκακιέρα στην πολιτική και στο επιχειρείν (αν και έχουμε τα πρώτα δείγματα), αλλά και πώς  θα διαμορφωθούν οι πολιτικές συνθήκες στην Ευρώπη (Γερμανία, Γαλλία), αλλά και στην ευρύτερη γειτονιά μας (κυρίως ανατολικά).

Το καλό στη δική μας περίπτωση είναι πως το συμπιεσμένο ελατήριο της ζήτησης από την εποχή των μνημονίων και της επιδημικής κρίσης δεν έχει αποσυμπιεστεί τελείως, η οικονομίας μας, κυρίως λόγω Τουρισμού, είναι σε καλή κατάσταση, αλλά, ας μη γελιόμαστε, είμαστε περισσότερο ευάλωτοι στις… αναταράξεις.

Επιχειρώντας να κάνουμε κάποιες προβλέψεις για την αγορά, θεωρούμε ότι η νέα χρονιά θα κινηθεί στα ίδια επίπεδα με το 2024, ενώ θα υπάρξουν και κάποιες αλλαγές στα ποιοτικά της χαρακτηριστικά. Εδώ σημαντικό ρόλο θα παίξουν οι νεοεισερχόμενοι παίκτες από την Κίνα (όχι όλοι), οι οποίοι θα αυξήσουν τον ανταγωνισμό. Ήδη τα πρώτα δείγματα είναι εμφανή. Επιτέλους έχουμε λανσαρίσματα μικρών οικογενειακών μοντέλων σε πιο νορμάλ τιμές. Βεβαίως, αυτό θα είναι το στοίχημα και της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας, δηλαδή το ανάχωμα απέναντι στην επέλαση των Κινέζων. Αυτό, κατά την άποψή μας, δεν θα επιτευχθεί με επιπλέον φόρους και άλλα γραφειοκρατικά τεχνάσματα, αλλά μέσα από την επιστροφή των Ευρωπαίων κατασκευαστών στις παραδοσιακές τους αξίες, δηλαδή σε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά με τα οποία κατάκτησαν τον κόσμο της αυτοκίνησης: Ποιότητα, ασφάλεια, καινοτομία, αξιοπιστία.

Και, φυσικά, από το… απεταξάμην την αλαζονεία. Δεν μπορείς να φτηναίνεις ποιοτικά ένα αυτοκίνητο επιλέγοντας ανακυκλώσιμα υλικά και να θέλεις να το πουλήσεις πανάκριβα, όταν έρχεται ο Κινέζος και σου προσφέρει πολύ περισσότερα και σε καλύτερες τιμές και να θέλεις να τον ανταγωνιστείς μόνο με το brand name σου στο καπό… Από την άλλη, στον Κινέζο θα πάρει πολλά χρόνια για να κατασκευάσει ένα αυτοκίνητο με συναισθηματική αξία, όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές μάρκες, και ίσως να μην το καταφέρει ποτέ...

Θεωρούμε πως για το 2025 θα υπάρξουν αρκετές αλλαγές, με βασικότερη την υιοθέτηση πιο ρεαλιστικών πολιτικών από τους Ευρωπαίους κατασκευαστές και κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την ηλεκτροκίνηση. Εκεί θα δούμε μια μεταστροφή στις μικρές κατηγορίες, εκεί όπου έχει και περισσότερο νόημα (σε αστικό περιβάλλον δεν υπάρχει πιο ιδανική επιλογή από ένα EV, με την προϋπόθεση, βέβαια, να υπάρχουν υποδομές φόρτισης και σε νορμάλ κόστος) και θα έχει πολύ ενδιαφέρον να δούμε το πώς θα διαμορφωθούν οι τιμές από τη μείωση της αξίας των μπαταριών. Ελπίζουμε να περάσει στον καταναλωτή…

Ερωτηματικό, βεβαίως, το τι θα γίνει και με τα προγράμματα επιδοτήσεων, τα οποία, ελλείψει πόρων, στις περισσότερες χώρες έχουν σταματήσει.

Ένα ακόμα μεγάλο ερωτηματικό είναι και το πώς οι αυτοκινητοβιομηχανίες θα καταφέρουν να επιτύχουν τη μείωση των εκπομπών κατά 15%, ήτοι κατά μέσο όρο στα 93,6 g CO2 από το 2025 έως το 2035 σε σχέση με ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα, προκειμένου να αποφύγουν βαριά πρόστιμα. Προφανώς αυτό αναγκάζει σε μια ποσόστωση στις πωλήσεις μεταξύ EVs και ΜΕΚ, που πιθανόν να οδηγήσει στη μείωση των τιμών των ηλεκτρικών και στην υιοθέτηση περισσότερων κινήτρων.

Ίδωμεν…

Καλή Χρονιά