Διακοπές στο χωριό

Έχει πολύ ενδιαφέρον να παρατηρείς το πώς σκέφτονται και πράττουν οι άνθρωποι που ζουν εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Λιγότερο εκτεθειμένοι στα media, καθώς η εργασία τους συνήθως δεν είναι «γραφείου», έχουν τα δικά τους φίλτρα στο πώς επεξεργάζονται τις ειδήσεις και έναν ξεχωριστό τρόπο για το πώς αντιλαμβάνονται τον «νέο» κόσμο που ξημερώνει.

Και όταν τους συναναστραφείς περισσότερο, μπορείς να αντιληφθείς καλύτερα τη διαφορά που υπάρχει στον τρόπο σκέψης με τους ανθρώπους των πόλεων. Πιο απλοϊκοί, ρεαλιστές και με μια επιφύλαξη σε όσα τους «σερβίρονται» καθημερινά. To αντιλαμβάνεσαι περισσότερο εάν πεις «δημοσιογράφος», αν και βλέπεις την επιθυμία τους να μάθουν πράγματα στο παρασκήνιο.

Και όταν τους διευκρινίσεις πώς είσαι του…  Αυτοκινήτου, τότε το βλέμμα αλλάζει, γίνεται πιο φιλικό και η κουβέντα ανάβει για το πού πηγαίνει η αυτοκίνηση και εάν το αυτοκίνητο που τους έχει γυαλίσει αξίζει να το αγοράσουν. Φυσιολογικά πράγματα, δηλαδή…

Ωστόσο, μέσα από μια απλή κουβέντα μπορείς να βγάλεις πολύ σημαντικά συμπεράσματα, που καλό είναι όσοι κρατάνε στα χέρια τους το μέλλον της αγοράς αυτοκινήτου να τα έχουν υπόψη.

Ακριβό μου αυτοκίνητο

Κατ’ αρχάς, ελάχιστοι από όσους κουβεντιάσαμε εξέφρασαν την πιθανότητα να αγοράσουν ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο και μιλάμε κυρίως για άτομα με επιχειρηματική δραστηριότητα που μπορούν να αξιοποιήσουν τις γενναίες επιδοτήσεις που «τρέχουν». Οι υπόλοιποι, ούτε που να το ακούν θέλουν, καθώς δεν έχουν πειστεί ή αδιαφορούν για τη  χρησιμότητά του στη μείωση των εκπομπών ρύπων, ενώ το θεωρούν πανάκριβο και ελλείψει υποδομών καθόλου χρηστικό στην καθημερινότητά τους. Απόλυτα ταυτισμένη η γνώμη τους με εκείνη του μέσου Ευρωπαίου πολίτη, δηλαδή, που έχει γυρίσει την πλάτη στα EVs, με αποτέλεσμα τη δραστική μείωση των πωλήσεων και την αλλαγή πλάνων των αυτοκινητοβιομηχανιών (σ.σ. ακυρώνονται επενδύσεις στην Ευρώπη, στροφή στην υβριδοποίηση) ως προς την πλήρη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση. Το έργο αυτό, κατά πώς φαίνεται, θα έχει πολλές συνέχειες ακόμα…

Εάν θέλουμε να ανανεώσουμε τον στόλο των αυτοκινήτων χρειάζονται κίνητρα. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Τα ηλεκτρικά  δεν μπορούν και δεν πρόκειται να αλλάξουν το «μείγμα» ούτε την επόμενη δεκαετία.

Η κύρια ερώτηση που δεν καταφέραμε με σαφήνεια να απαντήσουμε ήταν το τι αυτοκίνητο να επιλέξει κάποιος σήμερα, αφού το περιορισμένο διαθέσιμο μπάτζετ δεν αφήνει και πολλές επιλογές. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τους ανθρώπους της περιφέρειας, αλλά και των πόλεων, που μπορεί, θεωρητικά, να έχουν πιο σταθερό εισόδημα, όμως η ακρίβεια το εξανεμίζει κάθε μήνα.

Εξίσου δύσκολο ήταν να εξηγήσουμε το γιατί τα αυτοκίνητα μετά την εποχή του Covid-19 έχουν ακριβύνει τόσο πολύ και περισσότερο, δε, γιατί δεν βρίσκονται κίνητρα για την επιδότηση των συμβατικών αυτοκινήτων με χαμηλές εκπομπές ρύπων, όπως στα ηλεκτρικά, προκειμένου να είναι πιο εύκολο σε κάποιον να αντικαταστήσει το παλαιό του αυτοκίνητο.

Και πάμε στα πιο βασικά ερωτήματα:

Γιατί δεν υπάρχουν μικρά αυτοκίνητα με τιμή κάτω από 10.000 €, όπως πριν από μερικά χρόνια κόστιζε ένα Hyundai i10, σούπερ μίνι με 12.000 €, μικρομεσαία με 16.000 €, ακόμα και οικογενειακά SUV με 20.000; Τιμές, δηλαδή, που πριν μία πενταετία χρειαζόταν για να αγοράσεις ένα Toyota Yaris, ένα VW Golf ή ένα Nissan Qasqhai;

Πώς ένα ψηφιακό ταμπλώ, μια ταμπλέτα και κάποια επιπλέον συστήματα ασφάλειας που καθίστανται υποχρεωτικά εκτινάσσουν τόσο πολύ το κόστος, όταν στα μηχανικά μέρη (πλαίσιο, κινητήρες, κιβώτια) δεν έχουν υπάρξει τόσο μεγάλες αλλαγές;

Και γιατί έχουν εξαφανιστεί τα low budget αυτοκίνητα και πώς είναι δυνατόν όλοι να αυτοαποκαλούνται «premium»;

Με την κουβέντα να καταλήγει στους Κινέζους, ευχόμενοι να κυριαρχήσουν στην ευρωπαϊκή αγορά, προκειμένου να τιμωρήσουν την αλαζονεία των Ευρωπαίων κατασκευαστών.

Αρέσει ή όχι, αυτή είναι τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί γύρω από το αυτοκίνητο που απασχολούν την κοινή γνώμη και στην περιφέρεια.

Η πλειονότητα του κόσμου αδυνατεί να αγοράσει ένα καινούργιο αυτοκίνητο ή εάν, εντέλει το αποφασίσει, θα πρέπει να κατεβάσει τα στάνταρς των αναγκών του.

Οπότε, μονόδρομος για τους περισσότερους η διακράτηση τού υπάρχοντος, ένα συμμαζεματάκι και όσο αντέξει.

Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους…