27/2/2025
Ανάμεσα στις πιο ανατριχιαστικές δηλώσεις, που ακούστηκαν από δήθεν έγκριτους δημοσιογράφους για το έγκλημα των Τεμπών, ήταν και η ευχή τους, να αποτελέσει ‘’η θυσία’’ των 57 επιβατών των δύο αμαξοστοιχιών την αφορμή, για να φτιάξουμε επιτέλους στην Ελλάδα ένα σύγχρονο και ασφαλές σιδηροδρομικό δίκτυο.
Μια αυτονόητη απαίτηση για ασφαλείς, γρήγορες και προσιτές μετακινήσεις με τα Μέσα Μαζικών Συγκοινωνιών συνδέθηκε δηλαδή με την Ιφιγένεια, την Αργοναυτική εκστρατεία και τις ανθρωποθυσίες των Μάγια, αντί να δούμε τα παραδείγματα άλλων προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών.
Να πούμε λοιπόν ξεκάθαρα, ότι αυτά που εμφανίζονται ως αιτήματα της ελληνικής κοινωνίας, αποτελούν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Παραμένουν όμως ανεκπλήρωτα και έτσι απαξιώνονται στον πυρήνα τους οι σημαντικότεροι θεσμοί της δημοκρατίας μας με απρόβλεπτες συνέπειες στο -όχι και τόσο μακρινό- μέλλον.
Ο κόσμος που διαδηλώνει για τα Τέμπη ζητά να μάθει την αλήθεια, να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όσο ψηλά και να βρίσκονται. Αυτονόητα πράγματα δηλαδή για μια δημοκρατία, αν λειτουργούν σε έστω ικανοποιητικό βαθμό βασικοί θεσμοί, όπως η Δικαιοσύνη, το Κοινοβούλιο και η Ενημέρωση.
Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει στη χώρα μας, γι αυτό και είδαμε να αναλαμβάνουν αυτόν τον ρόλο οι χαροκαμένοι γονείς, ελάχιστοι δημοσιογράφοι και μια μικρή ομάδα νομικών και πραγματογνωμόνων. Όλοι αντιμετωπίστηκαν στην αρχή με αδιαφορία, στη συνέχεια με ειρωνεία και στο τέλος -όταν άρχισε να ξυπνάει ο κόσμος από τον λήθαργο- με αισχρό, κακοποιητικό λόγο. Οι πρώτες ρωγμές στο μπετόν αρμέ της συστημικής ενημέρωσης έφεραν στο φως συγκλονιστικά στοιχεία για ένα δυστύχημα, που συνιστά έγκλημα με δόλο, αφού είχε προβλεφθεί από τα στελέχη των ελληνικών σιδηροδρόμων, που χτυπούσαν καμπανάκια, αλλά δυστυχώς δεν εισακούστηκαν.
Δεν είναι τυχαίο, ότι γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους σε θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα στην Ελλάδα, πρωτοστατούν στον αγώνα για λιγότερο αίμα στην άσφαλτο και έχουν ιδρύσει ινστιτούτα και παρατηρητήρια οδικής ασφάλειας, για να καλύψουν την απουσία του ελληνικού κράτους, αν και είναι υποχρεωμένο να προστατεύει τη ζωή των πολιτών του.
Η ελληνική κοινωνία διεκδικεί λοιπόν το αυτονόητο, που μας το παρουσιάζουν περίπου ως ανέφικτο. Δηλαδή, να μπαίνουμε στο τρένο και να νιώθουμε ασφαλείς. Να φτάνουν ο μισθός και η σύνταξη, για να ζούμε με αξιοπρέπεια στη χώρα μας και όχι να φεύγουμε στο εξωτερικό. Να νιώθουμε, ότι πιάνουν τόπο η δουλειά, οι κόποι μας και οι φόροι μας, ώστε να μορφωνόμαστε και να γινόμαστε σωστοί πολίτες και να μην αιμορραγούμε οικονομικά, όταν ασθενήσουμε.
Το έγκλημα στα Τέμπη θα στιγματίζει για πάντα τη χώρα μας. Ελάχιστος φόρος τιμής απέναντι στους νεκρούς και στους συγγενείς τους είναι η αλληλεγγύη και η συμμετοχή στον πόνο τους και στον αγώνα τους για αλήθεια και δικαιοσύνη. Για τα παιδιά τους και τα παιδιά μας, ρε γαμώτο…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Τα συγκλονιστικά σκίτσα για την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη (photos)
Η ποτισμένη με αίμα κοιλάδα των Τεμπών – Τα πολύνεκρα δυστυχήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα
Δερβένι Κορινθίας 1968: Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έμεινε στην ιστορία (video)
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
