Βάλτε τον εαυτό σας στο εξής σενάριο: είστε 18 ετών, κάθεστε στη βεράντα του σπιτιού σας, με τους γονείς σας και την αδερφή σας μέσα. Ξαφνικά, δέχεστε μία βιντεοκλήση, για κάτι σημαντικό. Σας ανακοινώνουν ότι το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής θα γίνει πραγματικότητα. Οι κόποι, τα βάσανα, τα δάκρυα, ο ιδρώτας, τα χρήματα, όλα όσα δώσατε, ξοδέψατε και επενδύσατε καρποφόρησαν.
Αυτό έζησε ο Andrea Kimi Antonelli.
Η Mercedes σε συνεργασία με το Whatsapp δημιούργησε ένα μίνι ντοκιμαντέρ για την άνοδο του Antonelli από τα καρτ στη Formula 1, το οποίο ανέβηκε στο Netflix. Η μόλις 40 λεπτών διάρκειά του αποτελεί αρκετή για να αποδώσει (χοντρικά, και όχι λεπτομερώς) την πορεία ενός νεαρού οδηγού από τις πίστες της περιοχής του στο παγκόσμιο στερέωμα, καθώς κι όλα όσα συνεπάγονται αυτής της ανέλιξης.
Όλα ξεκινάνε από πολύ νωρίς. Αν θες να φτάσεις ψηλά, πρέπει από παιδί, 5-6 χρονών, να βρεθείς σε ένα καρτ με το κράνος σου και τη στολή σου και να δείξεις κάτι. Ναι, είναι σκληρό για ένα παιδί νηπίου να πρέπει να δείξει ότι μπορεί να είναι ο επόμενος Lewis Hamilton ή Max Verstappen μέσα σε λίγο διάστημα, αλλά αυτή ήταν, είναι και θα είναι η φύση του motorsport.
Αν το έχεις, σίγουρα κάποιος scouter θα σε εντοπίσει, θα σε βάλει στη λίστα του, θα σε προτείνει στους ανωτέρους του, και με λίγη τύχη θα βρεθείς να έχεις μία ομάδα από πίσω σου. Αλλά δεν τελείωσε τίποτα εκεί: σε κάθε βήμα, το χρηματικό και ψυχικό κόστος είναι τεράστιο, πρέπει να έχεις ατσάλινη υπομονή και γερό πορτοφόλι, ή αν είσαι πραγματικά μεγάλο ταλέντο, πολλούς χορηγούς που θα σε στηρίξουν. Όμως κι αυτοί κάτι περιμένουν από σένα, να κερδίσεις, να κάνεις το βήμα παραπάνω. Είσαι επένδυση, το καμάρι των γονιών, ο καημός του πατέρα, η περηφάνεια μιας οικογένειας.
Πολλά είναι τα ταλέντα, όμως, και λιγοστές οι θέσεις. Δε χωράνε όλοι. Εκεί έρχεται αυτή η «τύχη» που χρειάζεσαι για να βρεθείς εκεί που πρέπει. Ο Hamilton πήγε και βρήκε τον Ron Dennis, τότε επικεφαλής της McLaren, στα Autosport Awards και του είπε «μια μέρα θα οδηγήσω για σένα», αλλά συνήθως δεν πάει έτσι - σπάνια είναι τόσο παραμυθένια τα πράγματα στη ζωή.
Είναι σκληρός και άδικος ο κόσμος του motorsport, πολύ περισσότερο από άλλων αθλημάτων, διότι λίγα σπορ έχουν τόσο υψηλό κόστος και τόσο χαμηλές πιθανότητες επιτυχίας. Για πολλά χρόνια, αυτά τα νέα παιδιά κι οι οικογένειές τους πετούν χρήματα σε ένα βαρέλι δίχως πάτο, και ελπίζουν ότι μια μέρα θα πετύχουν, και θα ανταμειφθούν για αυτό.
Το ίδιο σκληρός κι άδικος είναι κι ο κόσμος της Formula 1, όταν πλέον πιστεύεις ότι πέτυχες τον στόχο σου. Εκεί είναι που δεν πρέπει να επαναπαύεσαι, ειδικά την τωρινή εποχή.
Αν κι ο Antonelli είναι εξαίρεση, καθώς σπάνια ένας οδηγός θα βρεθεί από τα 18 του στη Formula 1, αποτελεί «σύμπτωμα» της εποχής. Οι ομάδες επιλέγουν όλο και πιο νέους οδηγούς, οι rookies είναι όλο και μικρότεροι ηλικιακά, με αποτέλεσμα να μην προετοιμάζονται με τον ίδιο τρόπο στις μικρές κατηγορίες. Υπάρχουν περιπτώσεις οδηγών που ανά χρονιά έκαναν το βήμα παραπάνω, κι έτσι σε μια τριετία από rookies της Formula 3 έγιναν rookies της Formula 1. Αυτό το τεράστιο άλμα εντός ενός τόσο μικρού χρονικού διαστήματος μπορούν να το αντέξουν ελάχιστοι. Θα πει κανείς ότι έτσι πρέπει, για να ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι, αλλά δεν είναι όλοι οι οδηγοί έτοιμοι να μπουν στα βαθιά τόσο γρήγορα, και αν τους «κάψεις» ίσως τους χάσεις. Χαρακτηριστικά η περίπτωση των Albon και Gasly στη Red Bull δείχνει πώς μπορεί ένας νεαρός οδηγός να καταστραφεί από λάθος, βιαστικούς χειρισμούς.
Το θέμα είναι γιατί να βιάζονται τόσο οι ομάδες να τους προάγουν, αλλά και γιατί να βιάζονται τόσο να τους αποβάλουν.
Ως προς το πρώτο σκέλος του ερωτήματος, οι ομάδες πια έχουν ένα αρκετά διευρυμένο δίκτυο νεαρών ταλέντων, με τις 9 εκ των 10 να διατηρούν ακαδημίες που στηρίζουν και προετοιμάζουν οδηγούς. Αυτό σημαίνει ότι θέλουν κέρδος από όλο αυτό, μία επιστροφή επί της επένδυσης που έχουν κάνει. Προάγοντας έναν δικό τους οδηγό έχουν δικαιολογηθεί οικονομικά και ηθικά την προσπάθεια που έκαναν για 5-6-7 χρόνια να τον προγυμνάσουν. Συν τοις άλλοις, είναι πολύ πιο οικονομικά αποδοτική ως πρακτική η προαγωγή ενός δικού σου ταλέντου, μιας και συνήθως ο ετήσιος μισθός τους δεν ξεπερνά το 1 εκ. δολάρια στην πρώτη τους χρονιά.
Ως προς το δεύτερο σκέλος, τώρα, προκύπτουν μία σειρά από απαντήσεις που εξηγούν το φαινόμενο, αλλά δεν το δικαιολογούν. Πρώτον, η σκληρή πραγματικότητα είναι πως για τις ομάδες, αν ένας οδηγός δε δείξει γρήγορα στοιχεία mega talent, θεωρείται αναλώσιμος, κι άρα μπορεί να αντικατασταθεί από τον επόμενο υποψήφιο. Αυτή είναι η πρακτική που ακολουθεί η Red Bull, με αρκετές αστοχίες ανά τα χρόνια. Δεύτερον, υπάρχει μία αίσθηση ότι οι οδηγοί αυτοί είναι «ιδιοκτησία» της ομάδας που τους ευεργέτησε, άρα μπορούν κατά το δοκούν να ορίζουν τις τύχες του, μέχρι να αποκτήσει πάτημα και ή να φύγει, ή να διεκδικήσει κάτι καλύτερο. Τρίτον, όπως προαναφέραμε, υπάρχουν οι ακαδημίες που έχουν μία μεγάλη δεξαμενή νέων ταλέντων από την οποία μπορούν να αντλήσουν οι ομάδες και να μη θεωρήσουν ότι στερούνται δυναμικού.
Είναι πραγματικά λυπηρό, όμως. Ο επί σειρά ετών επικεφαλής της Toro Rosso/AlphaTauri, Franz Tost, που βοήθησε στην ανάδειξη ταλέντων όπως ο Sebastian Vettel, ο Max Verstappen, ο Daniel Ricciardo, o Carlos Sainz, κ.ά., έχει πει στο παρελθόν πως για να κριθεί ένας οδηγός δικαίως, χρειάζεται τρία χρόνια στη Formula 1, καθώς μόνον ο πρώτος περνά και ο ίδιος είναι «απλός επιβάτης». Για να το λέει αυτό ο συγκεκριμένος άνθρωπος, κάτι θα ξέρει...
Κι έτσι, η κιμαδομηχανή θα συνεχίσει να δουλεύει, και πάντα θα βρίσκεται φρέσκο κρέας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
GP Εμίλια Ρομάνια: Επιστροφή στην Ίμολα - Το τηλεοπτικό πρόγραμμα του αγώνα
Η Red Bull αντιγράφει το στοιχείο που κάνει τη McLaren ανίκητη (photo)
Ο Adrian Newey θέλει να κάνει την Aston Martin πρωταθλήτρια - Ποιον τομέα θα βελτιώσει άμεσα