Πώς η ανανέωση Leclerc φανερώνει πολλά για τη Ferrari και τον Sainz

Από τα μέσα Δεκέμβρη, ο team principal της Ferrari, Frederic Vasseur, είχε αποκαλύψει πως στόχος της ομάδας είναι να ανανεώσει και τους δύο οδηγούς της (τα συμβόλαια των οποίων ισχύουν ως το τέλος του 2024) πριν ξεκινήσει η νέα σεζόν.

Για την περίπτωση του Charles Leclerc, αυτό έγινε πραγματικότητα την Τρίτη 24/1, όταν η ομάδα ανακοίνωσε πως ο οδηγός που έχει διαγράψει όλη του την αγωνιστική ζωή μαζί της θα συνεχίσει να φορά τα κόκκινα «για τα επόμενα χρόνια».

Το ρεπορτάζ αναφέρει πως το νέο συμβόλαιο έχει πενταετή διάρκεια, πράγμα που σημαίνει ότι θα οδηγεί για τη Scuderia ως και το 2029 - έναν χρόνο παραπάνω από όσο θα οδηγεί ο Max Verstappen για τη Red Bull. Ο ίδιος έχει και οψιόν στα τρία χρόνια να αποχωρήσει, δηλαδή μπορεί -βάσει απόδοσης της ομάδας- να κοιτάξει για νέα στέγη με το τέλος του 2027, αλλά αυτό ακόμα απέχει αρκετά.

Στις δηλώσεις που έκανε με την ανακοίνωση της συμφωνίας, ο Μονεγάσκος έδωσε το στίγμα για το μέλλον:

«Το όνειρό μου παραμένει να κερδίσω το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με τη Ferrari και είμαι σίγουρος ότι τα επόμενα χρόνια, θα απολαύσουμε υπέροχες στιγμές μαζί και θα κάνουμε τους οπαδούς μας χαρούμενους.»

Η Ferrari δείχνει πλήρη πίστη στο πρόσωπο του Leclerc. Θέλει να χτίσει έναν πρωταθληματικό οργανισμό πάνω στα μέτρα του -de facto πια- νο.1 οδηγού της. Αυτή η εμπιστοσύνη και η επένδυση, ηθική και υλική, είναι που πρέπει να εξαργυρώσει ο οδηγός. Στον Leclerc λείπει η επιθετικότητα, η αποφασιστικότητα, το «τσαγανό» στις μάχες. Η μόνη φορά που έδειξε αυτήν την πλευρά του οδηγικού του προφίλ τα τελευταία δύο χρόνια ήταν στο Λας Βέγκας, στη μάχη του με τον Sergio Perez, και δέχτηκε το χειροκρότημα όλων για την κίνησή του. Είναι ένας οδηγός με εξαιρετικά ανεπτυγμένο το ένστικτο της αγωνιστικής οδήγησης, είναι αποδεδειγμένα ταχύς και σταθερός, αλλά πρέπει να αποκτήσει αυτό το κάτι παραπάνω που τον κάνει να φαίνεται (κι όχι να είναι) υποδεέστερος του αντίπαλου δέους, του Verstappen.

Παράλληλα, κι η ομάδα οφείλει πια να κάνει το βήμα μπροστά, να του παράσχει το μονοθέσιο για να εκπληρώσει τους -δικαιολογημένους βάσει δυναμικής- στόχους που έχει θέσει. Κι είναι η ομάδα που οφείλει να το πράξει σύντομα, σε αυτήν πέφτει το βάρος της ευθύνης. Ο Leclerc, με το ταλέντο που έχει και στην ηλικία που βρίσκεται, έχει αρκετά παραγωγικά χρόνια μπροστά και αρκετές επιλογές ανοιχτές για το μέλλον. Στη Scuderia, θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την εμπιστοσύνη που δείχνει κι εκείνος στο Μαρανέλο και την εκμεταλλευτούν στο έπακρο.

Είναι ένα 'work in progress' η κοινή τους πορεία, κι ας συνυπάρχουν από το 2019, με δεδομένο ότι o Vasseur θέλει να φτιάξει μία νέα ομάδα, με μεγάλα ονόματα στο τεχνικό επιτελείο, με «ανταλλαγή» προσωπικού (η αποχώρηση του Laurent Mekies για την RB έγινε με την προϋπόθεση να έρθει προσωπικό της Red Bull στο Μαρανέλο), και με στόχο την κάλυψη των αναγκών του Leclerc.

Όσο για τον Carlos Sainz, τα πράγματα γίνονται πιο ξεκάθαρα, αλλά σίγουρα πιο δύσκολα. Οι διαπραγματεύσεις για το δικό του συμβόλαιο κινούνται με σαφώς πιο αργούς ρυθμούς, κι αυτό υπ' ευθύνη της Ferrari, ενώ πλέον θα πρέπει να δεχτεί πως ο Leclerc είναι το άλογο στο οποίο έχουν ποντάρει οι ιθύνοντες της ομάδας. Μπορεί να το δεχτεί ή να κοιτάξει τις επιλογές του - αν και πριν το 2026, και την είσοδο της Audi στη Formula 1, αυτές είναι εξαιρετικά περιορισμένες.