Ο James Clark Jr. γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1936, στο Kilmany της Σκωτίας. Μεγάλωσε σε μία οικογένεια αγροτών, που ζούσαν στη φάρμα τους, και σε αντίθεση με κάθε άλλο πρωταθλητή αυτής της σειράς αφιερωμάτων, ο Clark δεν αγάπησε το αυτοκίνητο από μικρός, ούτε είχε ποτέ σκεφτεί το ενδεχόμενο να γίνει επαγγελματίας οδηγός αγώνων.
Στην πραγματικότητα, ο νεαρός Jim προοριζόταν να αναλάβει την φάρμα, στην οποία κι άρχισε να δουλεύει στα 17 του χρόνια. Τότε, οι γονείς του ήταν πολύ αυστηροί στο θέμα του αυτοκινήτου, βλέποντάς το καθαρά ως ένα μεταφορικό μέσο.
Το Sunbeam Talbot που είχε για να μετακινείται καθημερινά έγινε και το πρώτο του αγωνιστικό, καθώς με αυτό κατέβαινε σε αγώνες ράλι και δεξιοτεχνίας. Άρχισε να κερδίζει σε μεγαλύτερα events, σε τοπικές πίστες, όταν και εύποροι φίλοι του, διαβλέποντας το ταλέντο του, άρχισαν να τον στηρίζουν εμπράκτως, εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή του σε όλο και πιο σημαντικούς αγώνες με σπορ οχήματα.
Η πρώτη του επαφή με τη Lotus ήρθε το 1958, σε έναν αγώνα στο Brands Hatch, όταν οδηγώντας μία Elise εντυπωσίασε τον ιδρυτή της εταιρείας και συναγωνιζόμενό του εκείνη τη μέρα, Colin Chapman. Η σχέση που ανέπτυξαν οι δύο άντρες θα καθόριζε την καριέρα του Clark και την επιτυχημένη πορεία του Chapman στους αγώνες ως και τη Formula 1.
Αρχικά, ο Clark έτρεξε με μονοθέσιο της Lotus στις μικρές κατηγορίες, ενώ το 1960 θα έκανε το ντεμπούτο του στην F1. Ήταν στο Βελγικό GP εκείνης της σεζόν, ένα φρικτό τριήμερο για την ιστορία του σπορ. Πρώτα ο Chris Bristow έχασε τη ζωή του και το άψυχο, ακρωτηριασμένο σώμα του βρέθηκε καταμεσής της πίστας, με τον Clark να το αποφεύγει οριακά. Λίγους γύρους μετά, ο teammate και φίλος του Σκωτσέζου, Alan Stacey, χτυπήθηκε στο πρόσωπο από ένα πουλί και σκοτώθηκε. Ο Clark θα παραδεχόταν αργότερα πως εκείνη την Κυριακή σκέφτηκε σοβαρά να παρατήσει ολωσδιόλου του αγώνες.
Δεν το έκανε, κι άντεξε κι ακόμα μία τραγωδία, αυτή του χαμού του Wolfgang von Trips στη Μόντσα το 1961, στην πρώτη πλήρη χρονιά του Clark στη Formula 1,και άρχισε να κερδίζει, να μοιάζει ανίκητος.
Το 1963 έρχεται το πρώτο πρωτάθλημα. Το καινοτόμο σασί της Lotus σε συνδυασμό με τον αξιόπιστο και ισχυρό κινητήρα V8 της Climax θα έφερναν τον Clark στην κορυφή, σε ηλικία μόλις 27 ετών, με επτά νίκες σε δέκα αγώνες. To 1964 έχασε το πρωτάθλημα λόγω μίας διαρροής λαδιού, αλλά επέστρεψε νικηφόρος το 1965, με έξι νίκες σε δέκα αγώνες. Είχε πια γράψει ιστορία, αλλά μόνο έτσι δε φερόταν.
Εκ φύσεως ντροπαλός, λιγομίλητος, μισούσε τις συνεντεύξεις Τύπου και τη δημοσιότητα. Πήγε στις ΗΠΑ να τρέξει στα 500 μίλια της Ινδιανάπολης το 1965, έγινε σταρ με τη νίκη που κατέκτησε, και απέφυγε όσο μπορούσε κάθε δημοσιογράφο, κάθε φωτογραφικό, κάθε τηλεοπτική κάμερα.
Ο Sir Jackie Stewart, επιστήθιος φίλος και αντίπαλος του Clark, είχε πει κάποτε: «Ήταν πολύ ήπιος, καθαρός, οδηγούσε με φινέτσα. Ποτέ δεν πίεζε το αυτοκίνητο, το έφερνε εκεί που ήθελε για να κάνει αυτό που ήθελε.»
Το 1966 ήταν κοντά στο να φύγει από τη Lotus, και ας ήταν σαν αδέρφια πια με τον Chapman, για να βρει κάπου καλύτερα να τρέξει. Ο Chapman τον έπεισε να μείνει, και η υπομονή του τον αντάμειψε, καθώς το 1968, στον πρώτο αγώνα της σεζόν, κέρδισε και έφτασε τις 25 νίκες,ξεπερνώντας κατά μία τον θρυλικό Juan Manuel Fangio.
Ήταν γνωστό πως ο Clark δεν έκανε συχνά λάθη. Ήταν ένας οδηγός προσεγμένος, μετρημένος, πάντα στο όριο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ισορροπώντας με μαεστρία και σεβασμό σε αυτό που οδηγούσε πάνω σε αυτή τη λεπτή γραμμή. Μέχρι που έγινε το μοιραίο.
Έφυγε νωρίς και άδικα, στις 7 Απριλίου 1968, μόλις στα 32 του χρόνια, σε δοκιμές με μονοθέσιο Formula 2 στην πίστα του Hockenheim.
Ο Chapman είπε πως έχασε τον καλύτερό του φίλο. Ο Graham Hill, φίλος του και επίσης πρωταθλητής με τη Lotus, είπε πως αυτό που θα του έλειπε περισσότερο από τον Clark ήταν το χαμόγελό του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Πότε έγινε ο πρώτος αγώνας αυτοκινήτων;