Antarctic Snow Cruiser: Ο γίγαντας με τα «πήλινα πόδια»...

Μα μπορεί να υπάρχουν τεχνοκράτες-ιδιοφυίες που εμπνεύστηκαν ένα τέτοιο όχημα που θα μπορούσε να είναι το Α-Ω των εξερευνήσεων στην Ανταρκτική και να μην πρόβλεψαν μία απλή παράμετρο; Αυτή της πρόσφυσης; Κι όμως, αν κοιτάξει κάποιος στην διαχρονική ιστορία των κατασκευών, θα δει επικές αποτυχίες, που είχαν ως αιτία μία παράβλεψη ή ακόμα χειρότερα, μία λάθος εκτίμηση ή υποτίμηση δυσκολιών. Το πολλά υποσχόμενο «Θηρίο της Ανταρκτικής», το Antarctic Snow Cruiser αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων αποτυχιών…

MUST READ

Οι 5 πισωκίνητες Alfa Romeo που άφησαν ιστορία

Η ιδέα

Ο πολικός εξερευνητής ναύαρχος Richard Byrd ανέθεσε στην εταιρεία Pullman κοντά στο Σικάγο να κατασκευάσει ένα υπερόχημα χιονιού για την επόμενη αποστολή, την τρίτη κατά σειρά του ναύαρχου Byrd στην Ανταρκτική. Η ιδέα για ένα τέτοιο όχημα προέκυψε από ένα ατυχές περιστατικό κατά το δεύτερο ταξίδι του Byrd στο Νότιο Πόλο. Το 1934, ο ναύαρχος Byrd χειριζόταν τον μετεωρολογικό σταθμό που βρισκόταν αρκετές ώρες μακριά από το στρατόπεδο βάσης. Οι άνδρες στο στρατόπεδο βάσης τρόμαξαν όταν οι ασύρματες επικοινωνίες του ναυάρχου έγιναν ασταθείς. Με δεδομένο ότι ο ναύαρχος Byrd ήταν εξαιρετικά συνεπής με την επικοινωνία με τους συνεργάτες του, ο Dr. Thomas Poulter (δεύτερος στη διοίκηση) μαζί με άλλους δύο οργάνωσαν μια αποστολή για να βρουν τον Byrd. Για να φτάσουν στον μετεωρολογικό σταθμό, αντιμετώπισαν το σκοτάδι, το βαρύ χιόνι και τις μηχανικές δυσκολίες με ένα τρακτέρ που χρησιμοποιούσαν. Χρειάστηκε δε να γυρίσουν πίσω στην βάση δύο φορές.

Τελικά, στις 13 Αυγούστου 1934, έφτασαν στον καταυλισμό και ανακάλυψαν ότι ο Byrd έπασχε από δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα. Ένας από τους άνδρες αναγνώρισε την ελαττωματική θερμάστρα και μπόρεσε να την επισκευάσει. Αλλά ο Byrd έπρεπε να μεταφερθεί αλλού για ιατρική φροντίδα. Χρειάστηκαν δύο μήνες για να μπορέσει ένα αεροπλάνο να πετάξει στην περιοχή για να μεταφέρει τον ναύαρχο Byrd και τον Dr. Thomas Poulter. Και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για να δημιουργηθεί το Antarctic Snow Cruiser.

Με βάση την εμπειρία του προσπαθώντας να φτάσει στον ναύαρχο Byrd κατά τη διάρκεια έκτακτης ανάγκης, ο Dr. Poulter επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες δεσμευμένος να λάβει χρηματοδότηση για ένα ειδικά κατασκευασμένο όχημα. Στην ιδανική περίπτωση, θα ήταν ένας κινητός σταθμός εργασίας που θα μπορούσε να ελίσσεται μέσα στο ανώμαλο χιόνι και τον πάγο και να διασχίζει τις ρωγμές των παγόβουνων.

Η ιστορία

Το 1939, λίγους μήνες πριν από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η αποστολή Υπηρεσιών Ανταρκτικής των Ηνωμένων Πολιτειών, μια πρωτοβουλία του Πολεμικού Ναυτικού και πολλών υπηρεσιών της κυβέρνησης των ΗΠΑ, πρότεινε την κατασκευή ενός οχήματος που θα επέτρεπε την εξερεύνηση αυτής της παγωμένης ηπείρου και ταυτόχρονα θα χρησιμεύσει ως στέγαση για τέσσερις εξερευνητές στα αφιλόξενα τοπία αυτής της πολικής περιοχής. Επικεφαλής της αποστολής θα ήταν ο Richard Evelyn Byrd Jr. (1888-1957), εξερευνητής και αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.

Έτσι ξεκίνησε η δημιουργία του τερατώδους σε εμφάνιση οχήματος που ονομάστηκε Antarctic Snow Cruiser, και το οποίο κατασκευάστηκε σε χρόνο ρεκόρ (μόλις 11 εβδομάδες) από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Armor στο Σικάγο. Η κατασκευή ξεκίνησε στις 8 Αυγούστου 1939 και το όχημα δοκιμάστηκε για πρώτη φορά στις 24 Οκτωβρίου.

Όταν μεταφέρθηκε στη Βοστώνη για να φορτωθεί στο πλοίο North Star της Αμερικανικής Ακτοφυλακής, το όχημα προκάλεσε τεράστιο μποτιλιάρισμα παντού που πέρναγε λόγω του μεγάλου του μεγέθους. Και για να έχουμε μία εικόνα, μιλάμε για 17 μέτρα μήκος, 6 μέτρα πλάτος και σχεδόν 5 μέτρα ύψος, με μεγάλους τροχούς διαμέτρου 3 μέτρων! Μάλιστα, την αρχική ιδέα ολοκλήρωνε και η τοποθέτηση στην οροφή του ASC, ενός αεροσκάφους με παγοπέδιλα, συγκεκριμένα ένα μονοκινητηρίου Beechcraft Model 17 Staggerwing, προκειμένου να πραγματοποιεί αναγνωριστικές πτήσεις πάνω από τα μέρη όπου θα ταξίδευε το όχημα.

Η δομή του οχήματος

Το Antarctic Snow Cruiser ήταν τόσο μεγάλο που ενδεικτικά το αποκαλούσαν «κόκκινο τροχόσπιτο». Μέσα υπήρχαν τέσσερα κρεβάτια, μια κουζίνα (η οποία λειτουργούσε και ως σκοτεινός θάλαμος για την εμφάνιση φωτογραφιών και ταινιών), μια αποθήκη τροφίμων και ένα εργαστήριο. Υπήρχαν δύο εφεδρικά λάστιχα στο πίσω μέρος σε παράλληλη τοποθέτηση με το έδαφος, ενώ λυόμενοι γερανοί ήταν αυτοί που θα χρησιμοποιούνταν για να γίνει αλλαγή ελαστικών, λόγω του ακραίου βάρους τους. Διέθετε επίσης μια μεγάλη δεξαμενή καυσίμου, με αρκετή χωρητικότητα για να διασφαλίσει ότι δεν θα χρειαζόταν να ανεφοδιάζεται σε όλο το ταξίδι του στην Ανταρκτική για να μην ξεμείνουν από καύσιμα οι δύο πετρελαιοκινητήρες Cummins H-6 των 150 ίππων. Το όχημα κόστιζε 150.000 δολάρια εκείνη την εποχή, ή περίπου 2,5 εκατομμύρια δολάρια με τη σημερινή συναλλαγματική ισοτιμία.

Η μεταφορά του στην Ανταρκτική

Το όχημα ήταν τόσο μεγάλο που όταν φορτώθηκε στο πλοίο που επρόκειτο να το μεταφέρει στην Ανταρκτική, έπρεπε να αποκοπούν έως και τρία μέτρα από το πίσω τμήμα του για να το τοποθετήσουν στο πλοίο. Η άφιξή του στην Ανταρκτική στις αρχές Ιανουαρίου 1940 και συγκεκριμένα στον Κόλπο των Φαλαινών ήταν πολύ προβληματική. Το όχημα, γνωστό ως «The Penguin», ζύγιζε 35 τόνους και οι αυτοσχέδιες ξύλινες ράμπες που χρησιμοποιήθηκαν για την εκφόρτωσή του δεν επαρκούσαν, με αποτέλεσμα αυτές να σπάσουν με ορατό κίνδυνο να πέσει το ASC στο νερό.

Όταν τελικά η μεταφορά του ολοκληρώθηκε και το ASC βρέθηκε στην στεριά, τα μέλη της αποστολής αντιμετώπισε ένα άλλο πρόβλημα. Τα μεγάλα ελαστικά Goodyear είχαν σχεδιαστεί για να είναι εξαιρετικά σκληρά και να αντέχουν στις τρομερές συνθήκες της Ανταρκτικής, αλλά δεν είχαν χάραξη στο πέλμα. Ήταν εντελώς slick, οπότε το Antarctic Snow Cruiser γλυστρούσε πάνω στο χιόνι και τον πάγο, με αποτέλεσμα η ταχύτητά του να είναι πολύ πιο αργή από ό,τι αρχικά περίμεναν (περίπου 48 km/h). Σε μια προσπάθεια να λυθεί το πρόβλημα, οι δύο εφεδρικοί τροχοί τοποθετήθηκαν δίπλα στους μπροστινούς τροχούς, καθώς και αλυσίδες, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Η εγκατάλειψη

Οι αναφορές που έφταναν στις ΗΠΑ για την συμπεριφορά του οχήματος, ανέφεραν μεταξύ άλλων ότι σε κάποιες από τις δοκιμές, αποδείχθηκε ότι το ASC ήταν πιο γρήγορο κινούμενο στην όπισθεν παρά προς τα εμπρός. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ταξίδεψε περίπου 160 km σε όλη την Ανταρκτική με την όπισθεν… Τελικά, στα τέλη Ιανουαρίου 1940, η αποστολή εγκατέλειψε το όχημα και επέστρεψε στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ μπήκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τον Δεκέμβριο του 1941 και το μεγάλο κόκκινο όχημα αναγκάστηκε να μείνει εκεί για πέντε χρόνια.

Μετά τον πόλεμο, ο Byrd επέστρεψε στην Ανταρκτική στα τέλη του 1946, και διαπίστωσαν ότι το όχημα ήταν εκεί που είχε εγκαταλειφθεί, αλλά με ένα ελαφρύ κάλυμμα από χιόνι. Αφού φόρτισαν τις μπαταρίες του, διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι το Antarctic Snow Cruiser λειτουργούσε τέλεια. Αλλά αυτή η αποστολή άφησε και πάλι το όχημα εγκαταλελειμμένο στην παγωμένη ήπειρο.

Η επόμενη αμερικανική αποστολή για τον εντοπισμό του Antarctic Snow Cruiser πραγματοποιήθηκε το 1958. Μέχρι τότε, το όχημα ήταν σχεδόν εντελώς θαμμένο στο χιόνι. Αυτή η αποστολή τοποθέτησε στύλους από μπαμπού στο όχημα για να δείξει τη θέση του. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που εμφανίστηκε το «Penguin». Το 1962, επιβεβαιώθηκε ότι το παγόβουνο στο οποίο είχε εγκαταλειφθεί το όχημα, είχε σπάσει σε πολλά κομμάτια.

Το 1963, ένα παγοθραυστικό του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, το USS Edisto, εντόπισε στύλους από μπαμπού που σηματοδοτούσαν το σημείο όπου το όχημα είχε εγκαταλειφθεί δίπλα σε μια αμερικανική πολική, αλλά δεν μπόρεσε να τραβήξει φωτογραφίες του. Η τοποθεσία του Antarctic Snow Cruiser παραμένει από τότε ένα πλήρες μυστήριο. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το όχημα βρέθηκε από σοβιετική αποστολή και μεταφέρθηκε στην ΕΣΣΔ. Άλλοι εικάζουν ότι μπορεί να κατέληξε στον βυθό της θάλασσας, αν και είναι επίσης πιθανό να είναι ακόμα εκεί, θαμμένο κάτω από πολλά μέτρα χιονιού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Sabine Schmitz: Η γυναίκα που κέρδισε τα χρονόμετρα στο Nurburgring αλλά έχασε τη μάχη με την επάρατη νόσο

Ferruccio Lamborghini: Το συνεργείο στη Ρόδο, τα τρακτέρ και ο ομηρικός καυγάς με τον Enzo Ferrari

Αυτή η BMW 2002 «τρέλανε» έναν τουρίστα στην Αθήνα - Χτυπούσε τα κουδούνια για να την αγοράσει (photos)