Υπάρχει λύση για τα τροχόσπιτα - Camper stop και… στοπ στα προβλήματα!

Παρακολουθούμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το τελευταίο δεκαήμερο το θέμα που έχει προκύψει, με αφορμή τον νόμο 5170/2025 που ψηφίστηκε τον περασμένο Ιανουάριο αναφορικά με του πού επιτρέπεται και πού όχι η στάθμευση τροχοσπίτων και αυτοκινούμενων.

MUST READ

4 σκηνές οροφής για νόμιμο camping, χωρίς να πληρώσουμε πρόστιμο (photos)

Αρχικά να αποσαφηνίσουμε κάποια πράγματα. Νομικό πλαίσιο για το πού επιτρέπεται να σταθμεύσει ή να κατασκηνώνει κανείς, υπάρχει εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια στην Ελλάδα. Όμως, ως συνήθως, είτε εφαρμόζεται πλημελώς, είτε δεν εφαρμόζεται καθόλου. Οι λόγοι είναι πολλοί, κυριότερος, όμως, είναι ότι μέχρι πριν από μία πενταετία το «κίνημα» των camper vans, των campers και γενικά της «νομαδικής ζωής», ήταν σαφώς πιο περιορισμένο στη χώρα μας.

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η κρίση που ξεκίνησε το 2010 και κορυφώθηκε στα μέσα της περασμένης δεκαετίας, περιόρισε πολύ τα οικονομικά του μέσου Έλληνα. Οι διακοπές μειώθηκαν και όσοι δεν είχαν ένα σπίτι στο χωριό ή κάπου αλλού για να φιλοξενηθούν με μικρό ή καθόλου κόστος, αναζήτησαν άλλους τρόπους για να μπορέσουν να «παρατείνουν» τη διάρκεια των διακοπών τους.

Ήρθε κι ο Covid-19 και το θέμα πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Η ανάγκη για ασφαλείς διακοπές μέσα στην πανδημία, έστρεψε πολλούς εξ’ ημών, συμπεριλαμβανομένου του υπογράφοντος, στη διαδικασία αγοράς τροχοσπίτου ή αυτοκινούμενου. Η αρχή είθισται να γίνεται με ένα τροχόσπιτο, το οποίο είναι πιο οικονομικό και μπορεί να σε βάλει εύκολα στη διαδικασία της εξοικείωσης με τη ζωή στο κάμπινγκ. Το τροχόσπιτο, εξάλλου, έχει κάποια συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με το αντίσκηνο, όπως η ευταξία και η καθαριότητα, τα… κανονικά κρεβάτια, η (χημική) τουαλέτα κ.ά.

Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν από τέσσερα χρόνια επικρατούσε ένα… χάος και στο θέμα των τροχοσπίτων. Ενώ τα αυτοκινούμενα, ως αυτόνομα οχήματα, είχαν άδεια κυκλοφορίας και δική τους πινακίδα, πλήρωναν τέλη και ασφάλεια και στάθμευαν κανονικά στην άκρη του δρόμου όπως όλα τα αυτοκίνητα, τα τροχόσπιτα ανήκαν σε διαφορετικό καθεστώς. Αφενός, «κρέμονταν» από ένα αυτοκίνητο, δηλαδή είχαν την ίδια πινακίδα, με συνέπεια η έλξη να γίνεται αποκλειστικά από το εν λόγω αυτοκίνητο. Αφετέρου, ακριβώς επειδή δεν ήταν «αυτόνομα» οχήματα, αλλά «συνδέονταν» με το αυτοκίνητο που τα ρυμουλκούσε, απαγορευόταν η στάθμευσή τους στην άκρη του δρόμου για περισσότερες από 24 ώρες.

Από το 2021 τα τροχόσπιτα εκδίδουν δικές τους πινακίδες, πληρώνουν τέλη 140 ευρώ και ασφάλεια περίπου 70 ευρώ τον χρόνο, ανάλογα με την ασφαλιστική εταιρεία. Ως ιδιοκτήτης ρυμουλκούμενου, το όχημά μου το παρκάρω σε ειδικό χώρο, για να έχω το κεφάλι μου… ήσυχο! Άλλωστε το να σου κλέψουν το τροχόσπιτο είναι εύκολο, οπότε «κάλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε».

Επιστρέφουμε στα αρχικά. Το πού επιτρέπεται να σταθμεύει κανείς το τροχόσπιτο ή το αυτοκινούμενό του, ορίζεται ρητά από τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Και είναι προφανές, ότι δεν μπορεί ο καθένας μας να καταλαμβάνει δημόσιους χώρους που ανήκουν σε όλους, προκειμένου να κάνει τις διακοπές του. Ή θα έπρεπε να είναι προφανές.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο του να «καταλαμβάνονται» ακόμα και ολόκληρες παραλίες από τροχόσπιτα και αυτοκινούμενα, μεμονωμένα ή ακόμα και σε ομάδες, έγινε ολοένα πιο έντονο.

Ο επίμαχος νόμος που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών τις τελευταίες δύο εβδομάδες, προφανώς είναι αυστηρός, αλλά δεν είναι «καινούριος». Διαβάζοντας διάφορα «φόρα» στο διαδίκτυο και από προσωπικό ενδιαφέρον πέραν του δημοσιογραφικού, διαπίστωσα ότι υπάρχουν «αντιδράσεις» ακόμα και από επισκέπτες από ξένες χώρες, οι οποίοι ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να σταθμεύουν όπου θέλουν τα οχήματά τους επί ελληνικού εδάφους. Αλήθεια, στις χώρες από τις οποίες ξεκινούν το ταξίδι τους ή εκεί όπου διαμένουν μόνιμα, μπορούν να παρκάρουν όπου θέλουν και να καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους με τα αυτοκινούμενα και τα τροχόσπιτά τους; Μάλλον όχι. Απλά εκεί κάποιος τους… θυμίζει τι προβλέπει η εκάστοτε νομοθεσία, προκειμένου να τους προφυλάσσει από δυσάρεστες εκπλήξεις.

Πάμε παρακάτω. Ο περιβόητος νόμος ψηφίστηκε τον Ιανουάριο, όμως οι αντιδράσεις, ως δια μαγείας, πυροδοτήθηκαν πρόσφατα, δηλαδή την περίοδο που λίγο–πολύ όλοι οι ιδιοκτήτες τροχοσπίτων και αυτοκινούμενων αρχίζουμε να προγραμματίζουμε τις θερινές διακοπές μας. Τον χειμώνα στην Ελλάδα τα περισσότερα τροχόσπιτα και αυτοκινούμενα είναι… κλειδωμένα, ως εκ τούτου δεν υπέπεσε στην αντίληψη των ενδιαφερομένων αυτή η «αλλαγή». Το καλοκαίρι, όμως, τα πράγματα αλλάζουν!

Στην Ευρώπη, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το εν λόγω ζήτημα, εδώ και δεκαετίες οι τοπικές κοινωνίες έχουν δημιουργήσει camper stops. Δηλαδή ειδικά διαμορφωμένους χώρους, με βασικές παροχές όπως νερό, ηλεκτρικό, Wi-Fi, εγκατάσταση για να αδειάσεις τα χημικά της τουαλέτας σου, στους οποίους μπορεί κανείς να σταθμεύσει για συγκεκριμένες ώρες, συνήθως έως 72. Παρκάρεις το αυτοκινούμενο ή το τροχόσπιτό σου, ξεκουράζεσαι λίγο, επισκέπτεσαι και τα αξιοθέατα της περιοχής και συνεχίζεις το ταξίδι σου. Αν θέλεις να διαμείνεις για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τις 72 ώρες, υποχρεούσαι να πας σε οργανωμένο κάμπινγκ, ειδάλλως κινδυνεύεις να δεχθείς πρόστιμο, συνήθως αρκετών δεκάδων ευρώ και σε κάθε περίπτωση υψηλότερο από το να πληρώσεις μια διανυκτέρευση σε ένα κάμπινγκ.

Στην Ελλάδα οι αντιδράσεις για τον επίμαχο νόμο θα ήταν ηπιότερες (ή και μηδενικές) εάν πολύ απλά υπήρχαν camper stops. Δυστυχώς δεν υπάρχουν. Ίσως αυτό το κύμα αντιδράσεων που προκάλεσε ο πρόσφατος νόμος, να επιταχύνει τις διαδικασίες δημιουργίας camper stops, τα οποία θα διέπονται από συγκεκριμένο πλαίσιο λειτουργίας, θα παρέχουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου στους επισκέπτες τους έναντι μικρού αντιτίμου, θα είναι ασφαλή και θα μπορεί κανείς να ξεκουραστεί για μία, δύο ή το πολύ τρεις ημέρες, πριν συνεχίσει το ταξίδι του. Κάτι παρεμφερές με το truck stop στην Εθνική Οδό, στο Αερινό.

Εδώ χρειάζεται, ίσως, να αποσαφηνίσουμε ακόμα κάτι. Είναι άλλο πράγμα να σταθμεύσεις το όχημά σου, ρυμουλκούμενο ή αυτοκινούμενο, να το κλειδώσεις και να φύγεις, κι άλλο να μένεις σ’ αυτό, κάνοντας… διακοπές. Επειδή παρατηρείται μια… σύγχυση τις τελευταίες ημέρες, καλό είναι να το έχουμε στην άκρη του μυαλού μας όσοι είμαστε ιδιοκτήτες τέτοιων οχημάτων.

Ξεκάθαρα, λοιπόν, η λύση είναι μία: camper stops. Το κράτος, το οποίο νομοθέτησε ώστε να «προστατεύσει» τις παραλίες, τα δάση και τους λοιπούς δημόσιους χώρους που αναφέρονται στον 5170/2025, οφείλει να μεριμνήσει, ώστε να δοθεί μια λύση. Να δώσει κίνητρα στους Δήμους και τις Περιφέρειες, ώστε να δημιουργήσουν αξιοπρεπή camper stops. Όχι απλά μια… αλάνα, στη μέση του πουθενά, δίχως νερό και ηλεκτρικό, την οποία θα… βαφτίσουμε «camper stop». Να αξιοποιήσει εγκαταλελειμμένες εγκαταστάσεις, ανακαινίζοντάς τες και δίνοντας την ευκαιρία σε όλους εμάς τους ιδιοκτήτες τροχοσπίτων και αυτοκινούμενων, να εξυπηρετούμαστε δίχως να «παρανομούμε» και να κινδυνεύουμε με πρόστιμο ή ακόμα και με σύλληψη.

Και θα πρέπει, επιτέλους, και οι ιδιοκτήτες κάμπινγκ να αντιληφθούν ότι αφήνοντας στο έλεός τους τις εγκαταστάσεις, απλά αποθαρρύνουν τον «τροχοσπιτά» ή τον «αυτοκινούμενο» να τους επιλέξει. Έχοντας περάσει από τη… μισή Ελλάδα με το τροχόσπιτο αυτά τα χρόνια, δυστυχώς η εικόνα σε πολλές περιπτώσεις είναι απογοητευτική. Υπάρχουν κάμπινγκ παραμελημμένα, στα οποία η λέξη «ανακαίνιση» είναι σχεδόν… άγνωστη, με «μόνιμους κατοίκους» που έχουν μετατρέψει ένα τροχόσπιτο 40 ετών σε «σπίτι», και με παροχές… άστα να πάνε! Ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι την εποχή των φωτοβολταϊκών στην οροφή του τροχοσπίτου και του αυτοκινούμενου, δεν μπορεί να πληρώνεις 7 ευρώ την ημέρα για το ρεύμα που καίει ένα ψυγείο κι ένα κλιματιστικό αυτοκινούμενου.

Camper stops, λοιπόν, σε σωστά επιλεγμένα σημεία, εκεί όπου δεν θα εμποδίζεται η καθημερινότητα των κατοίκων και των επισκεπτών, με ξεκάθαρο χρονικό διάστημα μέγιστης στάθμευσης, ώστε να μην μετατραπούν σε κάμπινγκ σε λίγα χρόνια, και με παροχές υψηλού επιπέδου, ώστε να εξυπηρετούν όλες τις ανάγκες. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

8 κορυφαία ευρωπαϊκά κάμπινγκ για υπέροχες διακοπές

The Road Experience: Αθήνα - Βρυξέλλες με ένα camper van και έναν φωτογραφικό φακό

Βουλγαρία: Πόσο πιο φθηνά είναι, τελικά, τα καύσιμα στη γειτονική μας χώρα;