Formula 1 – Ουγγαρία: Η χαμένη ευκαιρία να… ξεκαθαρίσει το τοπίο


Ήταν Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2021. Η «καρδιά» του ελληνικού μηχανοκίνητου αθλητισμού χτυπούσε πολύ δυνατά στο service park της Λαμίας, όπου τα πληρώματα που συμμετείχαν στο πρώτο ΕΚΟ Ράλι Ακρόπολις της «εποχής του COVID», ετοιμάζονταν να ανέβουν στη ράμπα του τερματισμού.

Μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα δυτικότερα, όμως, το καμπανάκι χτυπούσε δυνατά για να σημάνει την επιστροφή μιας εκ των ιστορικότερων ομάδων της Formula 1 στις νίκες. Η νίκη του Daniel Ricciardo στην Μόντσα και η δεύτερη θέση του Lando Norris, σηματοδότησαν το πρώτο «1-2» της McLaren έπειτα από περισσότερη από μία δεκαετία.

Για τον Ricciardo εκείνη ήταν η τελευταία νίκη της καριέρας του στη Formula 1. Και φυσικά ήταν και η τελευταία νίκη Αυστραλού πιλότου. Μέχρι σήμερα. Διότι ο Oscar Piastri έγινε ο 150ός διαφορετικός νικητής στην ιστορία του σπορ, επαναφέροντας την Αυστραλία στην κορυφή και φυσικά κάνοντας τους ανθρώπους της McLaren να ξαναζήσουν στιγμές… Μόντσα!

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως το «1-2» για τη βρετανική ομάδα στην Ουγγαρία ήταν και πάλι υπόθεση ενός Αυστραλού κι ενός Βρετανού. Με τον Lando Norris να… υποκύπτει στις ασφυκτικές πιέσεις που του ασκούσε το pit wall για περισσότερους από δέκα γύρους, κι εν τέλει να αφήνει εντελώς… προκλητικά τον teammate του να τον περάσει, τρεις γύρους πριν το τέλος.

Είχε προηγηθεί, βεβαίως, μια σειρά σοβαρών «λαθών» από πλευράς McLaren. Δίχως λόγο κι αφορμή, η ομάδα άλλαξε τη στρατηγική της λίγο μετά τα μισά του αγώνα, προκειμένου –και καλά- να καλύψει τον Norris από τον… κίνδυνο του Hamilton, με συνέπεια ο Piastri να χάσει την πρωτοπορία του αγώνα.

Από εκείνο το σημείο, στη McLaren επιδόθηκαν σε ένα… κυνήγι του Norris, ο οποίος δεν έδειχνε διατεθειμένος να επιστρέψει τη θέση στον teammate του, παρά τις συνεχείς και άκρως ενοχλητικές «παρεμβάσεις» από το pit wall. Εν τέλει, και υπό την ξεκάθαρη «απειλή» του στιλ «αν δεν το κάνεις, η ομάδα δεν θα σε στηρίξει ξανά», ο Βρετανός το πήρε απόφαση και σήκωσε το πόδι από το πεντάλ του γκαζιού.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ο Piastri άξιζε αυτή την πρώτη νίκη του στη Formula 1. Την άξιζε διότι έκανε καλύτερη εκκίνηση μολονότι δεύτερος στο grid. Την άξιζε διότι στο πρώτο stint του αγώνα ήταν και πιο γρήγορος και πιο αποτελεσματικός από τον Norris. Την άξιζε διότι στο παρελθόν πολλές φορές έπαιξε το παιχνίδι του «teammate» του. Την άξιζε διότι στη Formula 1 δεν εμφανίστηκε… ουρανοκατέβατος, αλλά έχοντας κατακτήσει τίτλους και στη Formula 3 και στη Formula 2. Κι εν τέλει, την άξιζε διότι την ημέρα που ανακοινωνόταν η συμφωνία του με τη McLaren, ο ίδιος έλεγε πως δεν θα ήθελε να βρεθεί στη Formula 1 με καμία άλλη ομάδα πέραν της βρετανικής.

Πάμε παρακάτω. Το μεγαλύτερο λάθος της McLaren, το οποίο στην Ουγγαρία το βρήκε μπροστά της και θα συνεχίσει να το βρίσκει μπροστά της και στο μέλλον, είναι ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιος ο πρώτος και ποιος ο δεύτερος πιλότος της. Διαχρονικά, καμία ομάδα δεν μπόρεσε να φτάσει στην κορυφή, αφήνοντας εσαεί τους δύο οδηγούς της αισθάνονται ότι αντιμετωπίζονται επί ίσοις όροις. Κι η ίδια η McLaren το έχει «πληρώσει» στο παρελθόν αυτό, ακόμα και με απώλεια τίτλων.

Αν, λοιπόν, δεν βάλουν μια… τάξη σε αυτό το θέμα, και μάλιστα άμεσα, δεν θα αργήσουν να βρεθούν αντιμέτωποι με ακόμα πιο δύσκολες καταστάσεις. Ναι, όταν είσαι… δευτερότριτος, δεν υπάρχει θέμα. Όλοι είναι… ίσιοι. Όμως όταν κατακτάς νίκες και διεκδικείς τίτλους, δεν χωρούν… αβροφροσύνες. Απλά πράγματα, σταράτα.

Δεν θα αργήσει, κοντολογίς, να τεθεί θέμα «νούμερο 1» στο Γουόκινγκ, με τον Norris φυσιολογικά να αισθάνεται ως «πρώτος» πιλότος της ομάδας, έστω κι αν αυτή τη φορά αποφάσισε να μην τεντώσει το σχοινί τόσο ώστε να σπάσει. Δεν θα αργήσει να το κάνει, όμως, ειδικά όσο θα αντιλαμβάνεται ότι οι ικανότητές του είναι τεράστιες. Κι ότι ακόμα κι αν τα «σπάσει» με τη McLaren, άνεργος δεν θα μείνει.

Προφανώς στο «στρατηγείο» της McLaren σήμερα, ίσως και αύριο, θα ζουν στον ρυθμό του πρώτου «1-2» έπειτα από μια τριετία. Όμως σύντομα θα βρεθούν προ της μεγάλης ευθύνης της επιλογής του «πρώτου» και του «δεύτερου» πιλότου τους.  Κι όσο το καθυστερούν, ο Max Verstappen, ο κάθε «Max Verstappen», θα χαμογελάει και θα βλέπει ότι ακόμα κι όταν βρίσκεται μακριά από το βάθρο των νικητών, οι αντίπαλοί του δεν θα τον απειλούν επί της ουσίας, διότι θα «φαγώνονται» μεταξύ τους.

Ξεκάθαρα η McLaren «θυσίασε» τον Norris στον «βωμό» του «ομαδικού πνεύματος», όμως, ίσως έχασε την ευκαιρία να ξαναδεί έναν πιλότο της ουσιαστικά να φορά τον μανδύα του διεκδικητή του τίτλου. Και σε κάθε περίπτωση, «ξενέρωσε» τον Norris, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό…

Φωτό: Pirelli