Ricciardo όπως... Senna και Schumacher

Και στο Μονακό φέτος ο Daniel Ricciardo απέδειξε περίτρανα για ποιόν λόγο θεωρείται το «μήλον της έριδος» αυτή τη στιγμή στην αγορά των πιλότων, με τη Ferrari να θέλει να τον εντάξει στο δυναμικό της από την επόμενη σεζόν, τη Mercedes να τον… γλυκοκοιτάζει και τη Red Bull να επιθυμεί διακαώς να ανανεώσει τη συνεργασία μαζί του.

Η διαχείριση του αγώνα στους στενούς δρόμους του Πριγκιπάτου ήταν υποδειγματική από τον Αυστραλό. Ενός αγώνα που φαινόταν να κυλά ιδανικά γι’ αυτόν, με μιαν άνετη pole position κι ένα πρώτο stint στο οποίοι κατάφερνε να διατηρεί εύκολα ή δύσκολα πίσω του τον Sebastian Vettel. Μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησαν τα προβλήματα με τον κινητήρα της Renault.

Με το υβριδικό σύστημα να δυσλειτουργεί για περίπου 55 γύρους, ο Ricciardo απέδειξε πως με ψυχραιμία μέσα στο κόκπιτ και με τις κατάλληλες κατευθύνσεις από το pit wall, ακόμα και το ανέφικτο, μπορεί να γίνει εφικτό. Η βλάβη στο MGU-K στέρησε από τον Αυστραλό αυτό το προβάδισμα των 3-4 δεκάτων στον γύρο που είχε έναντι των Ferrari και των Mercedes.

Όμως ό,τι έχανε λόγω ισχύος ο Ricciardo, το κέρδιζε λόγω… μυαλού. Όχι μόνο του δικού του, αλλά και του Adrian Newey. Δεν χωρά αμφιβολία πως ο Ricciardo έκανε ακριβώς αυτό που έπρεπε. Οδήγησε προσηλωμένα, ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες από το pit wall, στους στενούς δρόμους του Μονακό είχε τον νου του και στο πώς θα άλλαζε συνεχώς ρυθμίσεις από το τιμόνι της RB14 κι εν τέλει βγήκε ανακουφισμένος από το κόκπιτ.

«Και πού κολλάει το μυαλό του Newey;» θα ρωτήσετε εύλογα. Μα αν δεν είχε σχεδιάσει ένα τόσο καλό μονοθέσιο, το οποίο στο Μονακό έδειχνε από την Πέμπτη πως είχε τον πρώτο λόγο για τη νίκη, η Red Bull θα είχε χάσει… τα αυγά και τα πασχάλια, μιας και η έλλειψη ισχύος του μοτέρ της Renault είναι παραπάνω από εμφανής. «Μα, γι’ αυτό πληρώνεται ο Newey» θα πείτε. Ναι, αλλά κι άλλοι γι’ αυτό πληρώνονται, όμως ο Newey το κάνει τέλεια!

Σπουδαία νίκη για τον Ricciardo, ο οποίος θύμισε κάτι από… Ayrton Senna και Michael Schumacher. Ξέρω, ίσως κάποιοι να το χαρακτηρίσετε ιεροσυλία. Όμως δεν είναι. Ο Ricciardo πήρε μια παληκαρίσια νίκη οδηγώντας δίχως έβδομη σχέση για τα 2/3 του αγώνα. Το 1991 στη Βραζιλία ο αείμνηστος Ayrton είχε πρόβλημα στο κιβώτιο και έμεινε «κολλημένος» στην έκτη σχέση στο τέλος του αγώνα. Όμως πήρε τη νίκη κι ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, έστω κι αν χρειάστηκε να τον βγάλουν από το κόκπιτ οι άνθρωποι της διοργάνωσης, διότι ήταν εξουθενωμένος.

Και μια τριετία αργότερα ο Schumacher είδε το κιβώτιο της Benetton να κολλάει στην πέμπτη σχέση στη Βαρκελώνη, σχεδόν από την αρχή του αγώνα. Όμως όχι μόνον έκανε πιτ στοπ κι εκκίνησε εκ νέου με… πέμπτη,  αλλά κατάφερε να βρει νέες γραμμές στην πίστα κατά τη διάρκεια του αγώνα, ώστε στις αργές στροφές να μην χρειάζεται να ρίξει πολύ τις στροφές του κινητήρα με κίνδυνο να του σβήσει.

Στα δύσκολα φαίνονται οι ικανοί, λοιπόν. Και ο Daniel Ricciardo δικαιωματικά με την εμφάνισή του στο Μονακό μπορεί να θεωρείται ως ένας από τους ικανότερους πιλότους της γενιάς του…

Grand Prix Μονακό – Αποτελέσματα αγώνα

Εγκατέλειψαν

Βαθμολογία οδηγών

Βαθμολογία κατασκευαστών