Δοκιμάζουμε το Ford GT των 655 ίππων! (Video)

Ενώ οι Γάλλοι περνούν ευχάριστα τη μέρα τους, ανασηκώνοντας συχνά τους ώμους τους και -εφόσον έχουν- στριφογυρίζοντας τα μουστάκια τους, είναι επί το πλείστον εσωστρεφείς άνθρωποι. Από την πλευρά του, το Ford GT μεταβαίνει ξαφνικά στη ρύθμιση, που ενδείκνυται για την οδήγησή του σε πίστες, δηλαδή το αυτοκίνητο χαμηλώνει κατά περίπου 5 cm έπειτα από την επέμβαση των υδραυλικών ενεργοποιητών, οι οποίοι συμπιέζουν τα συμπληρωματικά ελατήρια, και το πίσω μέρος σηκώνεται αναλόγως αναπάντεχα. Ακόμα και σε αυτήν τη ρύθμιση, λοιπόν, το αυτοκίνητο μετατρέπεται σε ένα αρκετά εντυπωσιακό θέαμα, το οποίο αποσπά μέχρι και... αναστεναγμούς εκτίμησης από μία ομάδα εργατών της πίστας του Le Mans, αλλά και από άλλους -ενημερωμένους για το... soiree (μια και είμαστε στη Γαλλία)- θεατές, την ώρα που το αυτοκίνητο ετοιμάζεται να κατευθυνθεί στη διάσημη πίστα.

Αν και επαναφέραμε το νέο GT στον τόπο, που σημείωσε την πιο πανηγυρική νίκη του, δηλαδή επικράτησε στην κατηγορία του το 2016 - και, μάλιστα, στην πρώτη συμμετοχή του στον 24ωρο αγώνα, δεν έχουμε πλέον να κάνουμε με μία έρευνα των ικανοτήτων του στην πίστα. Η... εκμετάλλευση του μικρού Bugatti circuit -για φωτογραφικούς λόγους- έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του διαλείμματος για μεσημεριανό, έστω κι αν κάτι τέτοιο στη Γαλλία ισοδυναμεί σε διάρκεια με... δύο ολόκληρες ώρες. Η πρόσβασή μας εκεί, λοιπόν, ήταν ελεύθερη υπό την προϋπόθεση ότι θα οδηγούσαμε τόσο προσεκτικά, ώστε να μην... τρελάνουμε τα ντεσιμπελόμετρα. Το μεγαλύτερο ερώτημα, αλλά και αυτό που δεν ήμασταν ικανοί να απαντήσουμε ως τώρα, είναι το εξής: «Πώς τα καταφέρνει το GT με τον πραγματικό κόσμο ή τουλάχιστον με την προσέγγισή του, έτσι όπως μας την έδωσε η Γαλλία;» Γι’ αυτόν το λόγο, έπρεπε να φέρουμε το αυτοκίνητο στους δημόσιους δρόμους. Τώρα, το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς αποτελούν τμήμα μιας ιστορικής πίστας είναι απλώς τυχαίο.

Το κίτρινο αυτοκίνητο, που βλέπετε, «ζει» στην Ευρώπη, αλλά τα χαρακτηριστικά του προέρχονται σε όλα τα επίπεδα από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Μάλιστα, τα πίσω φλας είναι κόκκινου χρώματος, ενώ το σύστημα πλοήγησης αρνείται να αναγνωρίσει την ύπαρξη οποιασδήποτε περιοχής πιο ανατολικά από το... Άγαλμα της Ελευθερίας. Από πολύ κοντά, το GT αποκαλύπτει επίσης το προφίλ μιας ζωής, που πέρασε με μεγάλη δυσκολία, αφού είναι εμφανή τα σημάδια, που έγιναν στο κάτω μέρος του αμαξώματος από πετραδάκια και τα οποία δε φαίνονται από απόσταση. Το οδόμετρο αναφέρει πως έχουν γίνει λίγα περισσότερα από 10.000 km, ωστόσο οι τεχνικοί που μετέφεραν το αυτοκίνητο στη Γαλλία, οι οποίοι είναι παρόντες, ώστε να το κρατούν μονίμως σε φόρμα, λένε ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών των χιλιομέτρων έχουν γίνει σε πίστες. Για αναφορά, το αυτοκίνητο με τον αριθμό 68, το οποίο συγκέντρωσε τόσες διακρίσεις στο Le Mans το 2016, διένυσε σε 24 ώρες περίπου 4.635 km.

Eξαιρετικά γρήγορο

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, με το «δύσκολο» αντικείμενο των αριθμών. Επειδή το GT είναι εξαιρετικά γρήγορο, οι... ωμές επιδόσεις του δεν αποτελούν τόσο μεγάλη πηγή έμπνευσης όσο θα περίμενε κανείς ειδικά σε σχέση με την αξία των υπόλοιπων αυτοκινήτων, που έλαβαν μέρος στο Lightning Lap. Βέβαια, γνωρίζουμε πως δεν είναι και τόσο ευγενικό να ασκούμε κριτική σε οποιοδήποτε αυτοκίνητο δεν μπορεί να ακινητοποιηθεί από τα σχεδόν 100 km/h σε μόλις 3 sec ή χρειάζεται πάνω από 11 sec για να επιταχύνει από στάση έως τα 400 m. Σίγουρα, πάντως, το θέμα μας είναι πως οι επιδόσεις που σημειώθηκαν στο Lightning Lap είναι σε θέση να κατατάξουν το Ford GT κάτω από τη μέση αυτής της εξαιρετικά γρήγορης κατηγορίας. Την ίδια στιγμή, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η χρηματική αξία όλων αυτών των προτάσεων. Η Lamborghini Huracan Performante καιη McLaren 720S είναι σημαντικά πιο γρήγορες από το GT, ενώ κάθε μία από αυτές τις δύο κοστίζουν στις ΗΠΑ κάτι περισσότερο από 120.000 ευρώ λιγότερα. Ωστόσο, αυτά τα αυτοκίνητα είναι -σε σύγκριση με το GT- πρακτικά μαζικής παραγωγής, το οποίο πάντως θα αφήσει τη μονάδα παραγωγής στο Markham του Ontario κατά μέσο όρο σε όχι περισσότερο από μία μέρα.

Ο twin turbo V6 της Ford επιλέχθηκε και για άλλους λόγους, εκτός της άφθονης ισχύος του, με τους κανονισμούς της κατηγορίας GTE Pro να κρατούν ιδιαίτερες ισορροπίες ανάμεσα στα διαγωνιζόμενα αυτοκίνητα. Ο... πειραγμένος σε μεγάλο ποσοστό EcoBoost των 3,5 λίτρων δίνει στο GT τη δυνατότητα να διατηρεί επαφή με τις λιγότερο ισχυρές προτάσεις της Ford και είναι επίσης αρκετά συμπαγής, ώστε να βρίσκει χώρο στο στενό αμάξωμα του coupe της εταιρείας. Σε κάθε περίπτωση, από το GT το μόνο που δε λείπει είναι τα στοιχεία εντυπωσιασμού. Βάση μας στην περιοχή Pays de la Loire ήταν το ξενοδοχείο με την καταλληλότερη ονομασία (Hotel de France) στη μικρή πόλη Chartre sur le Loir, περίπου 50 km από την πίστα και παλιότερα τόπος... ξεκούρασης του αυθεντικού Ford GT 40, που είχε καταθέσει τα διαπιστευτήριά του τη δεκαετία του ‘60. Από εκείνον τον καιρό, το ξενοδοχείο έχει γίνει μαγνήτης για τους φανατικούς φίλους των αγώνων. Τα δωμάτιά του φέρουν ονόματα διάσημων οδηγών. Έτσι, είναι δυνατόν να κλείσει κανείς ένα φοβερό και τρομερό δείπνο με κρασί στο εστιατόριο και να το χρεώσει στον... Derek Bell, παλιό Βρετανό οδηγό, που έχει κερδίσει στο Le Mans 5 φορές! Κι ενώ, λοιπόν, οι ντόπιοι έχουν μεγαλώσει βλέποντας όλων των ειδών τα εξωτικά μοντέλα, παρκαρισμένα ένα τετράγωνο πιο μακριά από το σπίτι τους, το GT παραμένει κάτι το ιδιαίτερο. Τόσο ιδιαίτερο, ώστε να προσελκύει θεατές ακόμα και την ώρα που εκφορτώνεται από την νταλίκα, που το είχε μεταφέρει. Δε συζητάμε καν πόσοι... πιστοί προσέρχονται στην πίστα όταν το Ford GT κάνει προθέρμανση εκεί, ακόμα κι αν πρόκειται για λίγο μετά από την αυγή του ήλιου!

Με δεδομένο ότι πολλά super cars έχουν προκύψει έπειτα από επεμβάσεις στις πιο αδύναμες, «βασικές» εκδοχές του ίδιου αυτοκινήτου, το Ford GT είναι ένα αγωνιστικό μοντέλο, το οποίο έχει αδειοδοτηθεί για χρήση στο δημόσιο δρόμο. Γι’ αυτό το λόγο κιόλας, ξεχωρίζουν άμεσα κάποιες ελλείψεις και μειονεκτήματα σε ό,τι αφορά την πρακτικότητα και την εργονομία στο εσωτερικό του. Αυτές είχαμε τη δυνατότητα να τις συναντήσουμε ξανά ακόμα και κατά την πρώτη σύντομη επαφή μας στην πίστα. Σκεφθείτε πόσα σημεία ακόμη βρήκαμε και σημειώσαμε μετά από τη... συμβίωσή μας σε διάστημα δύο ολόκληρων ημερών. Το GT είναι ένα αριστούργημα μινιμαλισμού. Πέρα από το σύστημα παροχής πληροφοριών και ψυχαγωγίας, το cockpit δεν περιλαμβάνει κάτι άλλο που δεν είναι είτε χρηστικό είτε απαραίτητο. Κατ’ αρχάς, ο θάλαμος των επιβατών σου παρέχει την αίσθηση ότι απλώς είναι μέρος του... βασικού εξοπλισμού, όντας ξεκάθαρα λιτός. Ωστόσο, πολύ σύντομα μαθαίνει κανείς να εκτιμά την απλότητα και το γεγονός ότι το εσωτερικό του GT δε σου αποσπά την προσοχή. Για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, τα συγκεκριμένα περιστροφικά χειριστήρια του συστήματος κλιματισμού θα είχαν τοποθετηθεί με δυσκολία ακόμα και σε Ford Taurus, που κυκλοφορούσε έως και πριν από 15 χρόνια στις ΗΠΑ και το οποίο θα προοριζόταν αποκλειστικά για να χρησιμοποιηθεί ως... νοικιάρικο αυτοκίνητο. Ποια είναι η θέση τους, λοιπόν, σε ένα ταμπλό με όργανα που έχουν ψηφιακές ενδείξεις;

Η είσοδος στο αυτοκίνητο

Η είσοδος στο αυτοκίνητο είναι μία αποστολή, στην οποία έχουμε εκπαιδευτεί πολλές φορές στο παρελθόν, αποκομίζοντας άφθονες... μελανιές. Η πιο εύκολη τεχνική είναι να καθίσεις στο παχύ περβάζι και, στη συνέχεια, να... πέσεις με την πλάτη στο κάθισμα. Το ελεύθερο διάστημα από την μπροστινή κολώνα έως το χώρο για τα πόδια είναι αρκετό, ώστε να μετακινηθούν αυτά. Άλλωστε, τα καθίσματα δε μετακινούνται προς τα εμπρός ή προς τα πίσω. Στην πράξη, είναι σαν να έχεις να κάνεις με κελύφη από ανθρακονήματα, ενώ οδηγός και συνοδηγός κάθονται τόσο πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, που κινδυνεύουν να... παρεξηγηθούν. Ο μικροσκοπικός χώρος αποσκευών πίσω από τον κινητήρα και κάτω από την πίσω πόρτα είναι πρακτικά κατειλημμένος από τα δύο φωσφορίζοντα γιλέκα, που απαιτεί να έχουμε μαζί μας η γαλλική νομοθεσία. Αν, λοιπόν, ο ιδιοκτήτης ενός GT θελήσει να πάρει κάτι μαζί του στο ταξίδι, θα χρειαστεί είτε να το... φορέσει, είτε να το... δέσει στην οροφή ή -εν τέλει- να το στείλει στον προορισμό του με μία μεταφορική.

Αφήνοντας το La Chartre-sur-le-Loir, σε περιμένει άμεσα ο ενθουσιασμός. Ο τρόπος του GT στις χαμηλές ταχύτητες είναι φίνος, αλλά το εύρος του και η σφικτή θέση οδήγησής του κάνει τους γαλλικούς δρόμους πιο στενούς, ενώ τα αυτοκίνητα που κινούνται στο αντίθετο ρεύμα δείχνουν αρκετά... απειλητικά. Την ίδια στιγμή, η ομάδα υποστήριξης μας, ενώ δεν είναι ανεπαρκής σε ό,τι αφορά τα ελαστικά, δε μεταφέρει μέρη του αμαξώματος. Όντας στο cockpit, η ορατότητα περιορίζεται από τη χαμηλή γραμμή του ορίου παρμπρίζ-οροφής, κάτι το οποίο ήταν βέβαια αναμενόμενο σε ένα αυτοκίνητο με ύψος μόλις 1,11 m. Έτσι, οι κορυφές των κλειστών, δεξιών στροφών θα πρέπει να εντοπίζονται από τον οδηγό, αφού κοιτάξει αυτός πίσω από τον κεντρικό καθρέφτη. Το αεροδυναμικό τούνελ πρόσταξε την κατασκευή ενός στενού θαλάμου επιβατών, κάτι που -φυσικά- ακολούθησαν οι σχεδιαστές. Η ριζοσπαστική μείωση της διαμέτρου του αμαξώματος από μπροστά έως πίσω επιτρέπει στη ροή του αέρα να διατηρεί την επαφή με το αυτοκίνητο, κάτι που είναι προτιμότερο από το στροβιλισμό του πάνω από τα μέρη από ανθρακονήματα, που θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της αεροδυναμικής αντίστασης.

Ο ισχυρός V6 των 655PS είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του GT. Είναι η σάρκα, η ψυχή του, αλλά και ο παράγοντας διασκέδασης του... πληρώματος του αυτοκινήτου. Ναι, ο κινητήρας είναι αυτός που καθορίζει τους ήχους που εκπέμπονται από αυτό το αυτοκίνητο. Τι να τα κάνεις τα 4... ηχειάκια του ηχοσυστήματος; Μπροστά στον ήχο του V6 -ιδιαίτερα όταν αυτός παίρνει μπροστά- ακούγονται πολύ αδύναμα. Ο ήχος του κινητήρα υπενθυμίζει ανά πάσα στιγμή τις αγωνιστικές καταβολές του GT, εκπέμποντας πάντως ένα ζοφερό τόνο και, παρότι του φερθήκαμε... ευγενικά, επέμενε να «μπερδεύει» και να ακούγεται όπως... φαντάζεστε, προκειμένου να... καθαρίσει το λαιμό του. Turbo lag υπάρχει και μάλιστα αρκετό, το οποίο αντικαθίσταται άμεσα από τη διογκούμενη αίσθηση της έντασης της επιτάχυνσης. Κι όσο βαθύτερα πατάς το γκάζι, οι ήχοι θα περνούν από το διάφραγμα και θα γίνονται πιο άγριοι και απειλητικοί. «Γλυκός», «μελωδικός» και «αρμονικός» είναι μόνο τρία από τα επίθετα, που δε θα χρησιμοποιούσε κανείς, για να χαρακτηρίσει το... soundtrack του GT. Αντιθέτως, οι σημειώσεις των δοκιμαστών μας περιελάμβαναν εκφράσεις, όπως «αλυσοπρίονο», «αφρικανική μέλισσα» και «προειδοποίηση για τυφώνα», με τον ήχο παγιδευμένο σε αυτό το στενό πλαίσιο από ανθρακονήματα, δηλαδή το θάλαμο των επιβατών.

Πάντως, η υπερφόρτωση των αισθήσεων από το GT το καθιστά συναρπαστικό ακόμα και αν τα περισσότερα supercars σπάνια είναι. Κατά την παραμονή μας στη Γαλλία, ο καιρός ήταν κυρίως βροχερός, γεγονός που έφερε στα... προκατειλημμένα για πίστα ελαστικά Michelin Pilot Sport Cup 2 ανησυχία, σχετική με την ύπαρξη και την αντοχή τους. Οποιοδήποτε αυτοκίνητο μπορεί και ολισθαίνει τους πίσω τροχούς του στις 4.000 rpm με 3η σχέση στο κιβώτιο ταχυτήτων και με πατημένο το μισό γκάζι σου δημιουργεί έντονα συναισθήματα. Ωστόσο, το GT δεν έδειξε να φοβάται ακόμα κι όταν έφτασε στα δικά του -καιρικά- όρια, γιατί είναι ένα από αυτά τα μοντέλα, που καλούν τον οδηγό τους να δείξει θάρρος και να προσπαθήσει περισσότερο. Σε πιο στεγνούς δρόμους, τα LED φωτάκια στην κορυφή της στεφάνης του τιμονιού, που ανάβουν όταν πλησιάζει ο «κόφτης», θα προκαλούσαν τον οδηγό να πιέσει το δεξί πόδι του ακόμα πιο πολύ. Βέβαια, τα μπλε φωτάκια στο τέλος της σειράς των LED θα έδιναν μια προειδοποίηση για την έλευση του «κόφτη» στα κόκκινα των 7.000 rpm, ωστόσο η αίσθηση να εισπράττει κανείς τέτοια μηνύματα μέσα σε αυτό το... πεφωτισμένο περιβάλλον αλλάζει σαφώς τις εντυπώσεις.

Ακόμα και για κάθε ημέρα

Αν και ο χρόνος μας στα κλειστά κομμάτια της πίστας είναι μέτριος εξαιτίας της διστακτικότητας μας, είχαμε τον πλήρη έλεγχο ενός αρκετά μεγάλου κομματιού της διαδρομής του 24ώρου, η οποία περιλαμβάνει δημόσιους δρόμους, με πιο γνωστό σημείο την ευθεία μήκους 6 km Mulsanne, που αποτελεί τμήμα της επαρχιακής οδού D338. Αυτή η ευθεία, λοιπόν, έχει περικοπεί από δύο σικέιν, που υφίστανται και κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά στο απόγειο της ήταν το σημείο, στο οποίο καταγράφηκαν μερικές από τις πιο υψηλές ταχύτητες, που σημειώθηκαν ποτέ στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Το 1988, ένα πρωτότυπο Peugeot του Group C έκανε εκεί το ρεκόρ της πίστας του Le Mans με σχεδόν 405 km/h!

Στις μέρες μας δεν υπάρχει καμία πιθανότητα πραγματοποίησης ενός νέου ρεκόρ ή υπέρβασης του ορίου ταχύτητας των 90 km/h στο δημόσιο δρόμο εξαιτίας της αυξημένης κίνησης των αυτοκινήτων. Πάντως, ναι, το GT μπορεί να οδηγηθεί σε συνθήκες καθημερινής οδήγησης χωρίς προβλήματα, έστω κι αν δεν του αρέσει να του... φέρονται έτσι. Κάθε μέρος του αυτοκινήτου έχει σχεδιαστεί για υψηλότερες ταχύτητες και μεγαλύτερα φορτία. Τα φρένα από carbon και κεραμικά υλικά εκφράζουν ξεκάθαρα τη διαμαρτυρία τους όταν είναι κρύα και το πεντάλ είναι ελαφρύ. Έτσι είναι δύσκολα διαχειρίσιμο, αφού βρίσκεται σε ελαφριά πίεση. Σε κάθε περίπτωση, τα φρένα πρέπει να ζεσταθούν για να λειτουργήσουν σωστά. Το αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη δεν αλλάζει σχέσεις με την αμεσότητα και την ακρίβεια -ας πούμε- του PDK της Porsche. Ταυτόχρονα, το χειροκίνητο πρόγραμμα επιλέγεται από έναν περίπλοκο διακόπτη, που βρίσκεται στο κέντρο του περιστροφικού χειριστηρίου του κιβωτίου ταχυτήτων.

Από την πλευρά του, ο κινητήρας, ενώ δεν παρέχει στον ανοικτό δρόμο την αίσθηση ενός περισσότερο επιθετικού μοτέρ όσο το κάνει αυτό στην πίστα, το πλαίσιο έχει μια πιο ήπια πλευρά, παρέχει μία αίσθηση ελαφρότητας και λεπτότητας, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη βιαιότητα του τρόπου απόδοσης της ισχύος. Η πορεία του αυτοκινήτου είναι σταθερή με οποιοδήποτε οδηγικό πρόγραμμα κι αν επιλεγεί, ωστόσο τόσο το Normal όσο και το ελαφρώς πιο σφικτό Sport πρόγραμμα δίνουν στην ανάρτηση τη δυνατότητα να αντεπεξέρχεται σε επιφάνειες που φαίνονται πως θα μπορούσαν να κάνουν το αυτοκίνητο... κομματάκια. Η εκτίμησή μας, λοιπόν, πηγαίνει στα spool-valve αμορτισέρ της Multimatic, τα οποία φέρουν στο GT ηλεκτρονικά ελεγχόμενα μέρη. Η Ford χρησιμοποιεί τόσο τα παραδοσιακά ελατήρια όσο και αυτό της ράβδου στρέψης. Έτσι, σε κάθε στροφή το αυτοκίνητο περνά με άνεση, όντας άκαμπτο και αφήνοντας περιθώριο μόνο 5 cm έως την άσφαλτο. Οι ίδιοι υδραυλικοί σύνδεσμοι που συμπιέζουν και αποσυμπιέζουν τα ελατήρια στο Track (σ.σ.: «πίστα») -ένα πρόγραμμα, το οποίο μας απαγόρευσαν αυστηρά να το χρησιμοποιήσουμε- ενεργοποιούν ένα σύστημα, που σηκώνει την πρόσοψη σε διάστημα σχεδόν ενός δευτερολέπτου, δηλαδή γρηγορότερα από κάθε άλλο αντίστοιχο. Η Ford, λοιπόν, προτιμά να ανασηκώνεται το μπροστινό μέρος του GT παρά να επιδίδεται αυτό σε διάφορες... χορευτικές φιγούρες. Κατά τη διάρκεια δύο ημερών και για περίπου 480 km δε χρειάστηκε να... ξύσουμε πουθενά το κάτω μέρος της πρόσοψης του αυτοκινήτου, δηλαδή σε κανένα από τα πολλά σαμαράκια που συναντήσαμε. Πάντως, θα μπορούσε κανείς ακόμα και να... βαρεθεί με το τιμόνι, σποραδικά ίσως και με την αφιλτράριστη παροχή πληροφοριών από την ανάρτηση. Τα αυξημένου πλάτους ελαστικά σε κάνουν να πιστέψεις για τις ανωμαλίες του οδοστρώματος, τις αλλαγές στις καμπύλες, ακόμα και για τις παραμικρές αλλαγές στην άσφαλτο πως απλώς πρόκειται για αδυναμίες του δρόμου και για τίποτε άλλο. Αισθάνεσαι ότι το GT μπορεί να τοποθετηθεί με μεγάλη ακρίβεια στο δρόμο, αφού εφοδιάζεται με κρεμαγιέρα με σταθερό λόγο υποπολλαπλασιασμού και μία ηλεκτροϋδραυλική αντλία υποβοήθησης, αποκρίνεται γρήγορα και είναι εύκολο για τον οδηγό να διατηρήσει τον έλεγχο του μπροστινού μέρους του αυτοκινήτου, τη στιγμή που το πίσω σκέπτεται να γλιστρήσει.

Βέβαια, σε αυτό το σημείο παίζει ρόλο και η κάθετη δύναμη προς το έδαφος. Το GT δεν είναι το πρώτο αυτοκίνητο, που έχει άφθονη από αυτή, ωστόσο το... εφέ του «χεριού του Θεού» είναι εμφανές ακόμα κι όταν ο ρυθμός είναι ταχύς κι όταν το αυτοκίνητο δείχνει να πιέζεται ακόμα περισσότερο προς την άσφαλτο όσο αυξάνεται η ταχύτητα, μεγεθύνοντας έτσι πιο πολύ την εμπιστοσύνη του οδηγού και κάνοντας αισθητή την παρουσία του, μετατρέποντας το τιμόνι σε αρκετά πιο βαρύ. Η πίσω αεροτομή-πτερύγιο αναδύεται στα σχεδόν 115 km/h όταν το GT κινείται στο πρόγραμμα Sport, διαγράφοντας ένα σημαντικό ποσοστό της ορατότητας προς τα πίσω. Επίσης, γυρνά προς τα κάτω, ώστε να εξελιχθεί σε αερόφρενο, όταν το αυτοκίνητο επιβραδύνει έντονα. Οι ταχύτητες στους δημόσιους δρόμους της πίστας του Le Mans περιορίζονται τόσο από την αυξημένη κίνηση όσο και την πιθανότητα της... δίωξης, ωστόσο μία εξερεύνηση του... πεδίου με το δεξί πεντάλ στο πάτωμα σε ένα στεγνό και άδειο -από αυτοκίνητα- κομμάτι ενός από τους αυτοκινητόδρομους της Γαλλίας δεν αφήνει απολύτως καμία αμφιβολία για το αν το GT είναι ικανό να πιάσει εκεί την τελική ταχύτητα, που ανακοινώνει η Ford και φτάνει τα περίπου 350 km/h!

Όσοι δεν έχουν άφθονες εμπειρίες από supercars, το GT είναι το καλύτερο δυνατό αυτοκίνητο να ξεκινήσει κανείς να... συλλέγει εμπειρίες. Κι αν περιμένετε να δείτε ένα αυτοκίνητο που επιδίδεται σε φυσιολογικές ενέργειες ενός αυτοκινήτου, τότε είναι βέβαιο ότι θα απογοητευτείτε. Το GT κάνει μία McLaren 675 LT και μία Ferrari 458 Speciale να αισθάνονται... λούτρινα και βαρετά παιχνιδάκια. Η κατοχή αυτού του Ford χωρίς σχέδια για τακτικές επισκέψεις στην πίστα θα έμοιαζε με την κατοχή μίας ηλεκτρικής κιθάρας Gibson Les Paul Custom, την οποία έχει παρατήσει ο ιδιοκτήτης της κρεμασμένη σε έναν τοίχο.

Επομένως, ακόμα κι αν το GT δεν μπορεί να επιβληθεί των προφανών αντιπάλων του σε... τρόπους, επιδόσεις ή αξία, τότε σίγουρα καταφέρνει μία σημαντική νίκη σε ό,τι αφορά τον ενθουσιασμό, που παρέχει...

TECHINFO  FORDGT

ΟΙ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ «CARANDDRIVER»

ΚΑΙ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΤΡΑΠΕΙ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΟΝΑΔΩΝ.